OXI ΛΙΤΟΤΗΤΑ- OXI ΜΝΗΜΟΝΙΑ -ΟΧΙ ΥΠΟΤΑΓΗ

Ένας πρωθυπουργός στα όρια της «αλήθειας» του. Του Θανάση Σκαμνάκη

Ο πρωθυπουργός βγήκε χθες βράδυ στην ΕΡΤ να εξηγήσει στην ελληνικό λαό τι ακριβώς συμβαίνει. Και δεν εξήγησε σχεδόν τίποτα. Η Αριστερά βέβαια δεν έχει λόγο να επιχαίρει. Δεν μπορεί να πανηγυρίζεις όταν πέφτει η πολυκατοικία επειδή το υπόγειό σου απέκτησε ταράτσα. 


Στην πραγματικότητα, ο πρωθυπουργός είπε στη συνέντευξή του πως η συμφωνία είναι μεν κακή αλλά όχι τόσο όσο λένε. Κι ύστερα, με την βοήθεια των δύο δημοσιογράφων (οι οποίοι ή δεν είχαν διαβάσει τι περιέχει το νέο μνημόνιο ή δεν ήθελαν να ενοχλήσουν επί της ουσίας το συνομιλητή τους ή είχαν συμφωνήσει μαζί του εκ των προτέρων το πλαίσιο των ερωτήσεων) δεν ασχολήθηκε με τα αρνητικά, δεν μας εξήγησε σε τι ακριβώς συνίστανται. Μας είπε μόνο τα όσα κατάφερε να αποσπάσει. Κι αν δεν ήταν κάποιος υποψιασμένος, θα νόμιζε πως όσα βασανιστήρια υπέστη στις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός δεν ήταν για να υπογράψει ένα κατάπτυστο μνημόνιο, αλλά για να καταφέρει να αποσπάσει μια συμφωνία που δεν είναι άριστη αλλά δεν είναι και τραγική, ίσως μάλιστα ούτε καν κακή.

Όλος ο πρωθυπουργικός λόγος ήταν μια αντίφαση. Ενώ έλεγε ξανά και ξανά πως πρόκειται για μια εκβιαστική κακή συμφωνία επιχειρηματολογούσε για τα καλά της, ενώ μίλαγε για τα λάθη κατά τη διαπραγμάτευση υπερασπιζόταν το τελικό αποτέλεσμα με τη λογική του μικρότερου κακού, ενώ δημιουργούσε την εικόνα της ΕΕ των εκβιαστών ορκιζόταν, είναι αλήθεια όχι πλέον με τη θέρμη του παρελθόντος, στην Ευρώπη που αλλάζει κλπ., ενώ διατηρούσε κάτι από την αμεσότητα του λόγου της περιόδου πριν το δημοψήφισμα επαναλάμβανε συχνά στερεότυπα του τύπου «θα είμαι ειλικρινής», «δεν θέλω να πω ψέματα στον ελληνικό λαό», έκανε συχνά φραστικά λάθη, αποτέλεσμα εσωτερικής ταραχής και αβεβαιότητας.

Το χειρότερο όλων όμως ήταν πως ταύτισε την έξοδο από την ευρωζώνη με την πρόταση Σόϊμπλε και όσους σήμερα διαφωνούν και καταψηφίζουν πως επιλέγουν την καταστροφή. Αυτό συνιστά αλλαγή ηθικού κώδικα.

Και δεν έπεισε! Πώς ήταν δυνατόν άλλωστε;

Αλλά για να δούμε και την άλλη πλευρά των πραγμάτων. Ήταν η εικόνα ενός ηγέτη ο οποίος βγήκε πριν λίγο από την αίθουσα των ψυχολογικών βασανιστηρίων. Δεν είχε σημάδια από κάψιμο με τσιγάρο στο δέρμα, δεν είχε πληγές να αιμορραγούν, αλλά το βλέμμα και ο λόγος του πυορροούσαν.

Ωστόσο, όσο κι αν συμπονάει κανείς τον πόνο του συγκεκριμένου ανθρώπου, δεν ξεχνάει πως είναι ο πρωθυπουργός της χώρας, που οδηγεί, και τη χώρα και το λαό, σε μια σκοτεινή εποχή. Και την Αριστερά, όλη την Αριστερά σε φοβερούς κινδύνους νέας ιστορικής υποχώρησης.

Βρέθηκε αντιμέτωπος με μια ιστορική ευκαιρία. Πήρε το 62% του ελληνικού λαού και την έγκριση ενός ακόμα μεγαλύτερου ποσοστού. Και τρόμαξε με αυτό που πήρε. Δεν μπόρεσε να σηκώσει το βάρος του. Δεν μπορεί κανείς να υποτιμήσει, θα ήταν ανόητος, τον μεγάλο όγκο της γερμανικής και ευρωπαϊκής συμμορίας. Αλλά τα μεγάλα γεγονότα ορίζονται από τη σύγκρουση μεγάλων δυνάμεων. Όποιος ονειρεύεται συγκρούσεις σε ήπιους ιπποτικούς τόνους, με αβρές δέσποινες να επευφημούν από τον εξώστη, ονειρεύεται απλώς…

Οι ιστορικοί ηγέτες ξεχωρίζουν (και αναδεικνύονται) από την ικανότητά τους να ξεχωρίζουν την ιστορική στιγμή, τότε που χρειάζονται αποφάσεις οι οποίες ορίζουν την έκβαση των γεγονότων, ποια είναι τα πραγματικά και ουσιαστικά διλήμματα και ποια τα πλαστά ή δευτερεύοντα.

Ο Αλέξης Τσίπρας απάντησε στα δευτερεύοντα που του έθεσαν οι ανακριτές του και αρνήθηκε, δεν μπόρεσε να δει, το ουσιαστικά που του έθετε ο λαός του. Και ηττήθηκε. Όχι ως διαπραγματευτής αλλά και ως ηγέτης. Ηγέτης του κόμματός του, ηγέτης της χώρας του, ηγέτης της Αριστεράς. Και δεν δικαιούται τώρα να ζητά από το κόμμα του, το λαό και την Αριστερά να τον υποστηρίξει, καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Έκλεισε ουσιαστικά τον κύκλο του ως πολιτικός.

Η ΕΕ, η ευρωζώνη, οι Γερμανοί, υπέστησαν μια ανεπανόρθωτη φθορά (κι αυτό θα το αποδώσουμε στον Αλέξη Τσίπρα και στους χειρισμούς του, ανεπιτυχείς ως προς το αποτέλεσμα αλλά αποκαλυπτικούς ως προς τη διαδικασία).

Υποχρεώθηκαν να αποκαλύψουν την πραγματική εγκληματική τους φύση μπροστά σε όλη την ανθρωπότητα. Και δεν το ξεχνούν. Ο έλληνας πρωθυπουργός έχει καταχωριστεί στο είδος προς εξόντωση. Θα κάνει τη βρώμικη δουλειά για την οποία υπέγραψε. Θα συρθεί πιθανώς σε συμφωνίες, τυπικές ή άτυπες, με την τρόικα εσωτερικού, με τον φίλο του Γιούνκερ Στ. Θεοδωράκη, με τον ρέηντζερ της ΝΔ που ζητούσε να υπογραφεί οποιαδήποτε συμφωνία, με την κόρη του λίγου ΠΑΣΟΚ, με όλον τον πολιτικό εσμό που χλεύασε - ήδη αποσπά λόγια συμπάθειας από τον Άδωνι, τον Ευρ. Στυλιανίδη, τα κανάλια κ.α. Κι όταν τελειώσει το παιχνίδι θα τον “αποχωρήσουν” απογυμνωμένο από κάθε κύρος και πολιτική υπόσταση. Στη μαφία δεν ξεχνούν όσους δεν υποτάσσονται. Ακόμα περισσότερο εκείνους που κάνουν το λάθος να υποχωρήσουν και να χάσουν έτσι την όποια δύναμη αντίστασης διαθέτουν και το ηθικό κύρος.

Αν δεις τα γεγονότα πιο ψύχραιμα και πιο γενικά, θα εκτιμήσεις πως επί του προκειμένου έχουμε να κάνουμε με έναν ηγέτη και ένα κόμμα που έφτασε στο όριό του.

Από την ημέρα της εκλογής του πήγε σε μια διαπραγμάτευση χωρίς ισχύ, με αυταπάτες, με όρκους πίστης στα φαντασιακό ευρωπαϊκό οικοδόμημα στο οποίο μόνο αφελείς και πρώην στελέχη του “εσωτερικού” πιστεύουν, χωρίς εναλλακτικό σχέδιο, χωρίς διαπραγματευτικά ατού. Η προσέγγισή του ήταν πιο κοντά στην αστική τάξη και την πολιτική της, μια πολιτική κατευνασμού και απόσπασης κάποιων παραχωρήσεων, και πολύ μακρυά από τις ανάγκες των εργαζομένων.

Βρέθηκε αντιμέτωπος με ωμούς εκβιασμούς, υψώθηκε για μια στιγμή στο ύψος μιας εθνικής αξιοπρέπειας, έδωσε την ευκαιρία στον ελληνικό λαό να εκφράσει τη διάθεση του να αντισταθεί και να παλέψει, αλλά τρόμαξε από αυτό που είδε.

Αυτό είναι εξάλλου και το όριο μιας ρεφορμιστικης λογικής και πολιτικής που αναζητά εναγωνίως το έδαφος του κάθε φορά συμβιβασμού και όχι την προοπτική μιας απελευθερωτικής σύγκρουσης. (Άσχετα αν αυτή η νεοφιλελελυθερη Ευρώπη δεν ανέχεται ούτε τους ρεφορμιστικούς συμβιβασμούς και κάνει τις παρόμοιες πολιτικές να δείχνουν ως επανάσταση).

Περίμενε ένα αποτέλεσμα μισό-μισό, το οποίο θα μπορούσε να διαχειριστεί πολιτικά με τη γραμμή που ήδη είχε, ο ελληνικός λαός δεν θέλει ανατροπές άρα και εγώ όποιο συμβιβασμό κάνω, με “ρεαλισμό” “υπευθυνότητα” και άλλα σχετικά, θα ανταποκρίνεται σε αυτή την επιθυμία του λαού.

Αλλά η επιθυμία του λαού ήταν άλλη. Κι αυτό το μεγάλο ΟΧΙ είναι που σήμερα δημιουργεί τους σεισμούς στο ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση, αυτό είναι που εκθέτει ανεπανόρθωτα τον πρωθυπουργό, αυτό είναι που δημιουργεί τα νέα δεδομένα.

Το ΟΧΙ αυτό δεν είναι ένα συμπτωματικό γεγονός. Ο Αλέξης Τσίπρας έχασε την ιστορική ευκαιρία, και συμπαρασύρει προς την κατολίσθηση την Αριστερά. Αλλά ο λαός που ξεπέρασε τις ολιγωρίες των ηγετών του, έδωσε ένα συγκλονιστικό παρόν που δεν διαγράφεται, ούτε από τη συλλογική μνήμη ούτε από τις αγωνιστικές παρακαταθήκες της Αριστεράς.

Η Αριστερά βέβαια δεν έχει λόγο να επιχαίρει. Δεν μπορεί να πανηγυρίζεις όταν πέφτει η πολυκατοικία επειδή το υπόγειο σου απέκτησε ταράτσα. Θα χρειαστεί μεγάλη προσπάθεια ανάταξης από αυτή την απογοήτευση που σκορπάει η κυβερνητική υποχώρηση.

Ωστόσο, οι ανακατατάξεις που συντελούνται σε όλους τους χώρους των αριστερών κομμάτων και κινήσεων, του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου, οι ανακατατάξεις κυρίως που συντελούνται στη συνείδηση του ελληνικού λαού, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για ανασυγκρότηση και αναγέννηση του λαϊκού κινήματος, των ριζοσπαστικών και επαναστατικών ρευμάτων, κινήσεων και κινημάτων, τη δυνατότητα μιας ενωτικής πολιτικής διεξόδου, από την κρίση της Αριστεράς αλλά και από την κρίση της χώρας. Με όλες τις δυσκολίες.

Είμαστε, και πάλι, όλοι ενώπιον των ευθυνών μας. Και θα κριθούμε.

 Για την αντιγραφή

Δημήτρης Τουμαράς

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΔΕΔΥ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ

 

Την Δευτέρα 22 Ιουνίου και ώρα 8 μ.μ. θα γίνει εκδήλωση του Ν.Τ. της ΑΔΕΔΥ για το χρέος και την ανάγκη διαγραφής του ως μια από τις  απαραίτητες προϋποθέσεις για την έξοδο από τις πολιτικές λεηλασίας που ακολουθούνται και την έναρξη μιας άλλης πορείας για τον λαό και τον τόπο. 

Η εκδήλωση θα γίνει στο Επιμελητήριο του Αγρινίου .

Με όσα ζούμε τόσο στο χώρο δουλειάς μας ,αλλά και στη ζωή μας συνολικά , η συμμετοχή σε μια τέτοια συζήτηση είναι απαραίτητη και αναγκαία. 

Δημήτρης Τουμαράς

ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΠΡΕΒΕΖΑΣ

Απο το Σύλλογο Εργαζομένων Πρέβεζας  και την επιτροπή αγώνα με αναφορά στη συγκέντρωση-συλλαλητήριο που διοργανώνουν για το Νοσοκομείο τους.
Υ.Γ. 
Τελικά δεν είμαστε μόνοι .....
Δημητρης Τουμαράς

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ

Συμπολίτη – συμπολίτισσα ,

Ως εργαζόμενοι  είμαστε υποχρεωμένοι να σας ενημερώσουμε για την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στο Γ. Νοσοκομείο Μεσολογγίου έτσι ώστε  όταν κάποιος από εσάς ή συγγενής σας βρεθεί στην θέση να γίνει χρήστης των υπηρεσιών υγείας να ξέρει τι θα αντιμετωπίσει.

Ø Επειδή την ώρα που είναι κλειστά τμήματα ή δεν λειτουργούν κάθε μέρα    λόγω έλλειψης προσωπικού  (Γιατροί –Νοσηλευτές - λοιπό προσωπικό) δεν προκηρύσσεται καμία θέση και συνεχίζουν να μετακινούν προσωπικό για αλλού.

Ø Επειδή τα χρήματα που δίνονται για να λειτουργήσει το Νοσοκομείο είναι κάθε φορά λιγότερα (υλοποιώντας προϋπολογισμούς  των προηγούμενων κυβερνήσεων)   με  συνέπεια την μη εύρυθμη λειτουργία του.

Ø Επειδή είμαστε απλήρωτοι για Νύχτες – Κυριακές-Εφημερίες πάνω από 6μηνο.

Ø Επειδή το κλείνουν σιγά-σιγά με τον τρόπο τους.

Ø Επειδή δεν πάει άλλο η ανοχή μας στo σχεδιασμό τους .

       Οι εργαζόμενοι είμαστε σε επίσχεση εργασίας και   

       συνεχιζόμενες κινητοποιήσεις από 21/05/2015 .

       

Ζητάμε την κατανόησή και  τη συμμετοχή σας στον αγώνα για ένα Νοσοκομείο που να παρέχει το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ  Δημόσιες και Δωρεάν υπηρεσίες υγείας σε συνθήκες αξιοπρέπειας για όλο τον κόσμο.

Είμαστε σίγουροι ότι ο κοινός αγώνας μας θα φέρει αποτελέσματα.

                                                          Ι.Π. Μεσολογγίου  28/05/2015

Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Πηγή: Ντίνα Ιωακειμίδου – «Unfollow»

Η εμπορία των ανθρώπων είναι ένας σύγχρονος όρος, σχετίζεται όμως με ένα φαινόμενο που απαντάται από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας: τη δουλεία. Η διαφορά έγκειται στο ότι σήμερα, όπως εκτιμάται, υπάρχουν περισσότεροι σκλάβοι στον κόσμο από οποτεδήποτε στο παρελθόν…

Ο19χρονος Ρουμάνος, παιδί πολυμελούς οικογένειας από μια αγροτική περιοχή της χώρας, αποφάσισε ότι ήρθε η ώρα να αναζητήσει δουλειά στην Ελλάδα. Σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να εργαστεί στα πορτοκάλια, όπου υπάρχει ζήτηση για εργάτες γης. Στο γραφείο ταξιδιών που επισκέφτηκε ένας υπάλληλος τον πήρε παράμερα: «Γιατί να πας στα πορτοκάλια; Υπάρχουν καλύτερες ευκαιρίες. Ζητάνε εργάτες σε πτηνοτροφική μονάδα με μηνιαίες αποδοχές 500 ευρώ».

Ο 19χρονος ευλόγησε την καλή του τύχη, έβγαλε εισιτήριο και μάλιστα πήρε και δυο συμπατριώτες του μαζί. Η προσμονή όμως μιας καλύτερης τύχης μετατράπηκε σύντομα σε εφιάλτη στην πτηνοτροφική μονάδα της Πάτρας όπου τους μετέφεραν: υποχρεωτική δουλειά υπό την απειλή όπλων για 15 ώρες την ημέρα, πυροβολισμοί για εκφοβισμό, υποσιτισμός και διαμονή σε δωμάτια-τρώγλες, χωρίς θέρμανση βεβαίως, και παρέα με τα ποντίκια. «Θα παίξω ποδόσφαιρο με τα κεφάλια σας» είχε προειδοποιήσει το αφεντικό καταστέλλοντας εκ προοιμίου οποιοδήποτε υποψία αντίδρασης.

«Στο λόγο μου, εργάστηκα σκληρά. Ήθελα να αποκτήσω καλό όνομα για να βρίσκω δουλειά εδώ. Όμως στο δίμηνο δεν άντεξα τα βασανιστήρια» δήλωσε ο 19χρονος στους ανθρώπους που τους περιέθαλψαν στη συνέχεια. Ένα βράδυ το έσκασε με έναν ακόμη συμπατριώτη του μεγαλύτερο σε ηλικία. Δυο μέρες περιπλανήθηκαν στην Αθήνα αναζητώντας την πρεσβεία. Μια υπάλληλος σε ένα εκδοτήριο εισιτηρίων τούς λυπήθηκε. Έβγαλε τα εισιτήριά τους και τους παρέπεμψε στο νοσοκομείο, καθώς ο μεγαλύτερος σε ηλικία Ρουμάνος έδειχνε πολύ άρρωστος. Στο νοσοκομείο διαπιστώθηκε ότι ο ασθενής είχε υποστεί ρήξη της σκωληκοειδούς απόφυσης. Το έσκασαν φοβισμένοι. Την άλλη μέρα βρήκαν επιτέλους την πρεσβεία.

Στο χρηματοκιβώτιο του 51χρονου «θρήσκου» ιδιοκτήτη της μεγάλης πτηνοτροφικής μονάδας εντοπίστηκαν 1,6 εκατ. ευρώ. Μάλιστα ο επιχειρηματίας είχε συλληφθεί ξανά πριν από ένα περίπου χρόνο για το αδίκημα της εργασιακής εκμετάλλευσης αλλοδαπών κάτω από απάνθρωπες συνθήκες. Και αφέθηκε ελεύθερος. Γιατί όχι; Τον Ιούλιο του 2014 ο τσιφλικάς της Μανωλάδας αθωώθηκε από την ελληνική δικαιοσύνη για την υπόθεση της εμπορίας ανθρώπων στα φραουλοχώραφα. Γ ιατί να μη χαίρονται οι δουλέμποροι; Τα κέρδη είναι τεράστια και με τους λιγότερους δυνατούς κινδύνους.

Σύγχρονοι δούλοι

Η εμπορία των ανθρώπων (trafficking in human beings) είναι ένας σύγχρονος όρος, σχετίζεται όμως με ένα φαινόμενο που απαντάται από την αρχή της ανθρώπινης ιστορίας: τη δουλεία. Η διαφορά έγκειται στο ότι σήμερα, όπως εκτιμάται, υπάρχουν περισσότεροι σκλάβοι στον κόσμο από οποτεδήποτε στο παρελθόν. Υπολογίζεται ότι 27 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται σε κατάσταση δουλείας παγκοσμίως. Η εμπορία ανθρώπων καταλαμβάνει τη δεύτερη θέση του οργανωμένου εγκλήματος στον πλανήτη, με κέρδη που σύμφωνα με ορισμένους φορείς αγγίζουν έως και τα 90 δισ. δολάρια ετησίως. Και αυτό καθώς, σε αντίθεση με τη διακίνηση παράνομων ουσιών ή όπλων, τα κέρδη από την εμπορία των ανθρώπων είναι σταθερά και έχουν μικρότερο ρίσκο.

Η εμπορία ανθρώπων περιλαμβάνει μια μεγάλη γκάμα τρόπων εκμετάλλευσης, μεταξύ των οποίων την καταναγκαστική εργασία, τη σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών και γυναικών, την παιδική πορνογραφία και επαιτεία. Ωστόσο η σύγχρονη δουλεία παρουσιάζει συγκριτικά με το παρελθόν ορισμένες χαρακτηριστικές διαφορές: «Οι δούλοι σήμερα είναι φθηνότεροι, η κατάσταση της δουλείας είθισται να έχει μικρότερη χρονική διάρκεια και τέλος είναι παγκοσμιοποιημένη». Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρόκειται για ένα έγκλημα αθέατο, όπως μας επισημαίνει ο Ηρακλής Μοσκώφ, εθνικός εισηγητής για την εμπορία ανθρώπων.

«Μόνο ένα μικρό μέρος του προβλήματος είναι ορατό» σημείωνε κατά την παρουσίαση παλαιότερης έκθεσης για την εμπορία ανθρώπων ο εκτελεστικός διευθυντής του γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τα ναρκωτικά και το έγκλημα Αντόνιο Μαρία Κόστα. «Πόσα εκατοντάδες χιλιάδες θύματα εξαναγκάζονται να εργάζονται σκληρά στα σκλαβοπάζαρα, τα χωράφια, τα ορυχεία ή βρίσκονται παγιδευμένα στην οικιακή δουλεία; Ο αριθμός τους σίγουρα θα αυξηθεί, καθώς η οικονομική κρίση μεγαλώνει τον κύκλο των εν δυνάμει θυμάτων ενώ η ζήτηση φθηνών αγαθών και υπηρεσιών αυξάνεται συνεχώς».

Όπως επισήμανε επίσης η επικεφαλής του γραφείου του ΟΗΕ για τα ναρκωτικά και το έγκλημα Κριστίνα Κανγκασπούντα, παρουσιάζοντας την ενδιάμεση έκθεση της στρατηγικής της ΕΕ για την περίοδο 2012-2016 όσον αφορά την εμπορία ανθρώπων, τα στοιχεία δηλώνουν ότι το 70% των θυμάτων είναι γυναίκες, ενώ το 53% προορίζονται για σεξουαλική εκμετάλλευση. Σημείωσε δε ότι το παγκόσμιο ποσοστό της υποχρεωτικής εργασίας βαίνει αυξανόμενο και ότι καμία βελτίωση δεν καταγράφεται στην Ευρώπη. Όπως προκύπτει από τα στοιχεία της Eurostat του 2013, το 80% των θυμάτων αφορά γυναίκες και το 20% άνδρες. Το 62% των θυμάτων προορίζονται για σεξουαλική εκμετάλλευση, το 25% για εργασιακή, ενώ μια σαφής πλειοψηφία της τάξης του 61% των θυμάτων προέρχεται από κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σύμφωνα με την παγκόσμια εκτίμηση για την αναγκαστική εργασία του ILO (Διεθνές Γραφείο Εργασίας) υπάρχουν 4,5 εκατ. θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης, 14,2 εκατ. θύματα αναγκαστικής εργασίας, ενώ δεν υπάρχουν εκτιμήσεις για τα θύματα άλλης εκμετάλλευσης. Σε κάθε περίπτωση τα στατιστικά στοιχεία είναι περισσότερο ενδεικτικά καταγράφοντας τάσεις καθώς αδυνατούν να συλλεχθούν αυστηρά στατιστικά δεδομένα.

Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός, όπως τονίζει ο κ. Μοσκώφ, ότι μόνο το 1-2% των θυμάτων διασώζονται. Η Ελλάδα είναι χώρα προορισμού αλλά και διέλευσης για τα θύματα της διακινούμενης εμπορίας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις ΜΚΟ, περίπου 20.000 γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων και 1.000 κοριτσιών ηλικίας 13-15 ετών, παραμένουν στην ελληνική βιομηχανία του σεξ. Η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για το 2014 κατατάσσει τη χώρα μας ως προς την αντιμετώπιση του φαινομένου της εμπορίας ανθρώπων στην κατηγορία αξιολόγησης Tier 2, με την Tier 3 να χαρακτηρίζεται ως η χαμηλότερη κατάταξη ενώ τα στατιστικά στοιχεία της ελληνικής αστυνομίας για το 2013 κάνουν λόγο για 99 θύματα εμπορίας και 142 διακινητές.

Η αόρατη Όλγα

Η 18χρονη Ο. Ν. από το Χάσκοβο της Βουλγαρίας, μετά την εξαπάτηση και την καταναγκαστική εκπόρνευσή της για δύο χρόνια σε διάφορες πόλεις της ελληνικής επαρχίας, πουλήθηκε από τον Ρουμάνο προστάτη της για 4.500 ευρώ στον Έλληνα A. X. Για να ξεχρεώσει τον νέο προστάτη της, κρατήθηκε κλεισμένη για 14 μήνες σ’ ένα διαμέρισμα στην Αθήνα, όπου δεχόταν καθημερινά 10-15 πελάτες. Όταν «εξόφλησε» το χρέος της, μεταπωλήθηκε στον Γ. Π., ιδιοκτήτη, ενός μπαρ στην Πάτρα. Οι καταγγελίες της, μετά από τέσσερα χρόνια αναβολών, οδήγησαν τον μαστροπό και τους εμπλεκόμενους στο δικαστήριο, όπου αθωώθηκαν λόγω αμφιβολιών.

Η αόρατη, Όλγα, το θεατρικό έργο του Γ. Τσίρου, που στηρίχθηκε σε πραγματικές ιστορίες, επαναλαμβάνεται με μικρές παραλλαγές στην αφήγηση του Άρη Καρδασιλάρη από την Α21 campain, η οποία ασχολείται με τα θύματα trafficking και διατηρεί ξενώνα στη Θεσσαλονίκη για τις γυναίκες-θύματα, καθώς και την τηλεφωνική γραμμή βοήθειας 1109, που έχει δεχτεί χιλιάδες κλήσεις. Όλες οι ιστορίες περιλαμβάνουν τη στρατολόγηση με το δέλεαρ της καλής εργασίας, την υποδούλωση, τη μεταφορά στη χώρα προορισμού, την κακομεταχείριση, τη συστηματική και μεθοδολογικά μελετημένη βαρβαρότητα, τα βασανιστήρια, τους ομαδικούς και ατομικούς βιασμούς, τη δυνατότητα της μεταπώλησης και συνεχούς εκμετάλλευσης των διακινούμενων ατόμων, τη συνειδητή καταστροφή του ανθρώπινου μυαλού και το σπάσιμο κάθε αντίστασης.

«Οι μηχανισμοί άμυνας του θύματος ακολουθούν τα βασικά στάδια του μοντέλου της Κιούμπλερ Ρος, από τα οποία περνάει ο άνθρωπος για να αποδεχτεί το θάνατο: Την άρνηση, το θυμό, τη διαπραγμάτευση, την κατάθλιψη και τέλος την αποδοχή» μας εξηγεί ο Άρης Καρδασιλιάρης.

Τα θύματα προέρχονται από τις πλέον ευάλωτες ομάδες πληθυσμού με κοινό παρονομαστή την αφόρητη φτώχεια. Παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός, ρατσισμός και έμφυλες ανισότητες συνεργάζονται στενά στο πεδίο της εμπορίας του ανθρώπου. Παράλληλα οι ένοπλες συγκρούσεις, οι θρησκευτικές αναταραχές, η απουσία κράτους δικαίου, οι περιοριστικές μεταναστευτικές πολιτικές, οι ελλιπείς νομοθετικοί κανόνες, η διαφθορά κρατικών λειτουργών και η κυβερνητική διαφθορά συγκροτούν το ιδανικό πεδίο για τη γιγάντωση του φαινομένου. Διαφθορά που εκδηλώνεται είτε ενεργητικά, ως συμμετοχή και κάλυψη, είτε παθητικά, με τη μορφή της αδιαφορίας και της πλημμελούς εκτέλεσης των καθηκόντων φορέων και υπηρεσιών. Εξάλλου η ευγένεια των μηχανισμών του κράτους έναντι των βιομηχανιών του θεάματος είναι χαρακτηριστική όταν το ίδιο τις νομιμοποιεί και ανεπαρκώς ή ουδόλως ελέγχει παρά τη γνωστή διασύνδεση και τροφοδότησή τους στην πλειονότητά τους από θύματα εμπορίας ανθρώπων.

Σε όλο το φάσμα της δράσης του trafficking λειτουργούν μεγάλες επιχειρήσεις και διεθνή δίκτυα που συγκροτούν μια εξαιρετικά οργανωμένη βιομηχανία με πολιτική υποστήριξη και τεράστια κέρδη τόσο στις χώρες προέλευσης όσο και στις χώρες διαμετακόμισης και προορισμού. «Η ζήτηση για σεξουαλική ή εργασιακή εκμετάλλευση υποβοηθείται από την ανοχή της κοινωνίας σε τέτοιες συμπεριφορές» αναφέρει η έκθεση της Ελληνικής Αστυνομίας για το οργανωμένο έγκλημα του 2012. Η κυρίαρχη αιτία κατά τον κ. Μοσκώφ είναι η ζήτηση. Γιατί, όπως επισημαίνει, η αλυσίδα τροφοδοτείται από τον διακινητή, το θύμα και τον πελάτη.

Το 80% της πορνείας συνδέεται με το trafficking, προσθέτει ο Εθνικός Εισηγητής. «Η μετατροπή του ανθρώπου σε εμπόρευμα, τον εκθέτει στους νόμους της αγοράς εργασίας, οι οποίοι εφαρμόζονται με ιδιαίτερη σκληρότητα και περικλείουν τρεις παράγοντες: την προσφορά, τη ζήτηση και το κοινωνικό πλαίσιο σχέσεων. Το δίπολο αφέντη-δούλου, που χαρακτηρίζει όλες τις σχέσεις δουλεμπορίου/δουλείας, ενισχύεται με τη φιγούρα του πελάτη, ο οποίος αναδεικνύεται σε κύριο πρωταγωνιστή, καθώς ως καταναλωτής υπηρεσιών και προϊόντων θέτει τη σχέση εκμετάλλευσης σε κίνηση».

Και μπορεί μεν η καταναγκαστική πορνεία να μη νομιμοποιείται, συντελείται ωστόσο η κοινωνική νομιμοποίηση των πρακτικών της στο επίπεδο της καθημερινής ζωής. Τα δυο κυρίαρχα μοντέλα στην Ευρώπη σε ό,τι αφορά την πορνεία διακρίνονται στο σκανδιναβικό, το οποίο ουσιαστικά απαγορεύει την κατανάλωση των συγκεκριμένων υπηρεσιών, και στο γερμανοολλανδικό, που τις νομιμοποιεί παρέχοντας κοινωνική ασφάλιση και δικαιώματα. Και κάπως έτσι κρύβουμε το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Τι και αν έχει αποδειχθεί από μελέτες και έρευνες η επιτυχία του σκανδιναβικού μοντέλου; Τι κι αν έχει αποδειχθεί ότι η αντιμετώπιση της πορνείας ως παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών βοηθά στην απομάκρυνση των γυναικών από την πορνεία; Το 1-2% του ΑΕΠ της Ολλανδίας προέρχεται από την πορνεία.

Ένας στους 100.000 διακινητές καταδικάζεται

Τριάντα τρία συνολικά άτομα βρέθηκαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου για την υπόθεση μαστροπείας και σωματεμπορίας στην Κάρπαθο με κεντρικό πρόσωπο μια 15χρoνη Ουγγαρέζα, θύμα εμπορίας. Οι 25 εκ των κατηγορουμένων ήταν κάτοικοι της Καρπάθου που συνευρέθησαν ερωτικά με την ανήλικη. Το δικαστήριο αθώωσε τους πελάτες.

Η οδηγία 2011/36/ΕΕ για την αντιμετώπιση της εμπορίας ανθρώπων εντάχθηκε με καθυστέρηση στην ελληνική νομοθεσία τον Απρίλιο του 2013, ενώ ο νόμος 4198/13 προβλέπει αυστηρές ποινές καθώς και την προστασία των θυμάτων, ψυχολογική στήριξη και τη δυνατότητα μαγνητοσκόπησης της κατάθεσής τους, τη χορήγηση αποζημίωσης στα θύματα, την άρση του απορρήτου για τους δια-κινητές, ενώ ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στα Νομικά Πρόσωπα που λειτουργούν ως πλυντήρια για το ξέπλυμα του χρήματος.

Στην υπόθεση της Μανωλάδας κατά τη διεξαγωγή του ανακριτικού έργου τίποτα δεν τηρήθηκε: Ούτε η προστασία μαρτύρων, καθώς οι μάρτυρες δέχτηκαν αλλεπάλληλες τραμπούκικες επιθέσεις· ως θύματα της επίθεσης χαρακτηρίστηκαν μόνο οι 35 μετανάστες που τραυματίστηκαν και όχι οι υπόλοιποι 150 που δέχτηκαν τις σφαίρες και από τύχη γλίτωσαν· ούτε ψυχολογική συνδρομή παρασχέθηκε στα θύματα, ενώ διερμηνέας για τις καταθέσεις των μαρτύρων ορίστηκε άτομο το οποίο προτάθηκε ως μάρτυρας υπεράσπισης των κατηγορουμένων.

«Ανακριτικές, αστυνομικές, δικαστικές αρχές δεν έπραξαν τα στοιχειώδη για την απονομή της δικαιοσύνης» τονίζει ο Βασίλης Κερασιώτης, δικηγόρος των θυμάτων εκ μέρους του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες. Απαιτήθηκε δε η παρέμβαση του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Τέντε (κατόπιν προτροπής του τότε υπουργού Δικαιοσύνης Α. Ρουπακιώτη) προκειμένου να χαρακτηριστούν οι τραυματισθέντες θύματα εμπορίας ανθρώπων και να μην απελαθούν. Η τελική πράξη του δράματος γράφτηκε στις 30 Ιουλίου του 2014 με την αθώωση των κατηγορουμένων.

* Όπως έχει αποδειχθεί, μόλις ο ένας στους 100.000 διακινητές καταδικάζεται. Και αυτό καθώς, αν και εφόσον καταδικαστούν πρωτόδικα, στη συνέχεια, στα χρόνια που μεσολαβούν ως την εκδίκαση στο δεύτερο βαθμό, αρχίζει η διαδικασία των απειλών για τη ζωή του θύματος ή και της οικογένειάς του με αποτέλεσμα να αποσύρονται οι καταθέσεις. Η μαγνητοσκόπηση της αρχικής κατάθεσης, που ούτως ή άλλως προβλέπεται από το νόμο, θα έπρεπε να εφαρμόζεται απαρέγκλιτα.

 Τα θύματα της εμπορίας είναι αποδεκατισμένα ψυχολογικά βιώνοντας μετατραυματικό στρες, ενώ τις υποθέσεις των εμπόρων αναλαμβάνουν μεγαλοδικηγόροι.

Το οργανωμένο έγκλημα πλουτίζει, δυναμώνει και καλύπτεται πίσω από επενδύσεις και ξέπλυμα μαύρου χρήματος.

Όπως η γνωστή αλυσίδα φούρνων, ιδιοκτησίας του αποκαλούμενου «βασιλιά του στριπτίζ», που εν μέσω κρίσης άρχισε να ανοίγει το ένα κατάστημα μετά το άλλο «επενδύοντας μεγάλα χρηματικά ποσά και προσφέροντας ψωμί σε πολλούς εργαζόμενους» όπως καταγράφηκε σε ρεπορτάζ Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.

Για την αντιγραφή

Δημήτρης Τουμαράς