Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Πολυτεχνείο 39 χρόνια μετά

Η εξέγερση του Νοέμβρη ήταν από τις κορυφαίες στιγμές της αντιδικτατορικής πάλης, της πάλης κατά του ιμπεριαλισμού, κατά των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.
Είχε προηγηθεί συνειδητή προεργασία, η πολύχρονη αντίσταση, η πολύχρονη παράνομη δουλειά, πολλές θυσίες από αγωνιστές που δε δείλιασαν μπροστά σε δυσκολίες και βασανιστήρια. Τα διδάγματα του τότε είναι επίκαιρα σήμερα.

Λαϊκή κυριαρχία, ο λαός να αποφασίζει με βάση τα δικά του συμφέροντα, σημαίνει ότι έχει στα χέρια του τον πλούτο που παράγεται στη χώρα από τα δικά του χέρια, με το δικό του μυαλό. Σημαίνει αποδέσμευση από την ΕΕ και κάθε ιμπεριαλιστική ένωση. Ανατροπή της κυριαρχίας των μονοπωλίων. Τα σχέδια "εθνικής σωτηρίας" είναι σχέδια για να σώσουν το σύστημά της εκμετάλλευσης, για να υποτάξουν και να τσακίσουν το Λαό.

Οπως και τότε έτσι και σήμερα κάνουμε στην άκρη τις φωνές της υποταγής και της ενσωμάτωσης.
Τότε έσπερναν αυταπάτες για δήθεν εκδημοκρατισμό της χούντας. Τώρα μιλάνε για καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, για «καλύτερη διαπραγμάτευση» με τους δυνάστες του λαού. Είναι αυταπάτη ότι με άλλους καλύτερους διαχειριστές χωρίς και αυτοί να συγκρουστούν με την ΕΕ και τα μονοπώλια, θα ζήσουμε καλύτερα, θα γίνει η ευρωπαϊκή λυκοσυμμαχία «αρνάκι». Δεν υπάρχει περιθώριο διαπραγμάτευσης μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Οσοι το λένε είναι επικίνδυνοι!

39 χρόνια μετά το πραγματικό δίλημμα παραμένει ίδιο:με τα μονοπώλια και την εξουσία τους, ή με το λαό και την εξουσία του;

Με τα κέρδη των πλουτοκρατών και με τα βάρη της κρίσης να πέφτουν στους εργαζόμενους; 'Η με τις πραγματικές μας ανάγκες, που είναι σε σύγκρουση με την ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, σε σύγκρουση με την πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ;

Οι ανάγκες μας για δωρεάν σπουδές, για μόνιμη και σταθερή δουλειά με αξιοπρεπείς μισθούς και δικαιώματα, για δωρεάν Υγεία, ξεκούραση κι ασφάλεια για το μέλλον, η ανάγκη του λαού μας για επιστήμη και έρευνα προς όφελός του, δε χωράνε στα πλαίσια της ΕΕ και της κυριαρχίας των μονοπωλίων.

Εχουμε τη δύναμη να τους ανατρέψουμε!Η αντιδικτατορική πάλη του λαού και της νεολαίας διδάσκει ότι τίποτα δεν κερδίζεται με το λαό στη γωνία.
Φοβισμένος λαός σημαίνει θυσίες χωρίς τέλος. Αντίθετα κανένας μηχανισμός, καμιά εξουσία, όσο ισχυρή και αν φαίνεται, δεν μπορεί να υποτάξει και να νικήσει έναν αποφασισμένο και οργανωμένο λαό

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου