ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ-ΑΠΕΧΟΥΜΕ

Την Πέμπτη 21/09 δημοσιεύθηκε  στο Φ.Ε.Κ. o νόμος με την περιβόητη  ντροπολογία για την «αξιολόγηση»( 4489/21-09-17  τεύχος 1^ο φύλλο 140).

Την Παρασκευή αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της ΑΔΕΔΥ  η δήλωση συμμετοχής στην απεργία -αποχή. 

Καλούνται όλοι οι συνάδελφοι να την υπογράψουν και να την δώσουν στο Σύλλογο μαζί με το έντυπο αξιολόγησης. Θα την προμηθεύεστε από την Γραμματέα του Συλλόγου Ευδοξία Παρασκευά  , η όποια θα συλλέγει και τα έντυπα.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ  ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ  ΣΤΗ ΠΡΑΞΗ.

                                                   ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

ΔΗΛΩΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΕ ΑΠΕΡΓΙΑ

            Ο/Η κάτωθι _______________ υπογεγραμμένος/η __________________, που υπηρετώ ως _____________________________ δηλώνω, ότι συμμετέχω στην απεργία –αποχή, που έχει προκηρύξει η ΑΔΕΔΥ από κάθε διαδικασία ή ενέργεια, που συνδέεται με την διαδικασία αξιολόγησης και ως εκ τούτου δεν δύναμαι να υποβάλλω καμία έκθεση αξιολόγησης ως αξιολογητής ή αξιολογούμενος.

            Σημειώνεται, ότι η συμμετοχή μου στην ως άνω νομίμως προκηρυχθείσα απεργιακή κινητοποίηση αποτελεί νόμιμο και συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα μου και συνεπεία αυτού δεν μπορεί να επιφέρει εις βάρος μου καμία έμμεση ή άμεση μορφή διοικητικής ή άλλης συνέπειας.  Με την επιφύλαξη κάθε νομίμου δικαιώματος μου.

_______, 22/9/2017

Ο υπάλληλος

Για την τροπολογία για την αξιολόγηση

Δεν θα περάσει ο  χουντικού τύπου απεργοσπαστικός σχεδιασμός της κυβέρνησης!

Συνεχίζουμε  αποφασιστικά την απεργία/αποχή από την αξιολόγηση

Μετά την επιτυχία της απεργίας/αποχής από τις διαδικασίες της αξιολόγησης, που στήριξαν σε ποσοστό πάνω από 80% και 90% οι εργαζόμενοι-ες στο δημόσιο τομέα, η κυβέρνηση ψηφίζει τροπολογία στη Βουλή για να εκβιάσει τους απεργούς.

Η τροπολογία προβλέπει ότι οι προϊστάμενοι που απέχουν από τη διαδικασία αξιολόγησης και δεν προχωρούν σε αξιολόγηση των υφισταμένων τους, αποκλείονται από τις επερχόμενες κρίσεις για θέσεις προϊσταμένων, ενώ δίνει τη δυνατότητα στους προϊστάμενους-αξιολογητές να προχωρήσουν στη διαδικασία ακόμη και χωρίς τη συμμετοχή των υφισταμένων τους. Προσδιορίζει ασφυκτικό χρονικό όριο για την ολοκλήρωση της διαδικασίας και προβλέπει ότι τα σχετικά φύλλα αξιολόγησης μπορεί να τα προμηθευτεί ο ενδιαφερόμενος με οποιονδήποτε τρόπο και όχι κατ’ ανάγκη από την υπηρεσιακή οδό.

Στην αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει την τροπολογία αναφέρεται ότι «θεσπίζονται δικλείδες ασφαλείας, ώστε να καθίσταται ευχερέστερη η συμμετοχή στη διαδικασία αξιολόγησης ενώ εύλογα τάσσονται προθεσμίες συμμόρφωσης (!) τόσο για τους αξιολογούμενους όσο και τους αξιολογητές».

Η κυβέρνηση, με την κίνησή της αυτή:

• Κονιορτοποιεί τις διακηρύξεις για μια δήθεν διαφορετική, «καλή και μη τιμωρητική αξιολόγηση», για «δημοκρατικές διαδικασίες» και διαφορετική αντίληψη για το δημόσιο, σε σύγκριση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Είναι μνημονιακό μέτρο και οι στόχοι – απαιτήσεις των θεσμών από την κυβέρνηση Σαμαρά και τη σημερινή δεν άλλαξαν.
• Εκβιάζει τους απεργούς, με μια πρωτοφανή πράξη ποινικοποίησης της απεργίας. Στην ουσία θεσμοθετεί μια μορφή LOCK OUT και το πρώτο βήμα για το συνδικαλιστικό νόμο που έχει αναλάβει να φέρει από το νέο Μνημόνιο που ψήφισε.
• Αναζητά «πρόθυμους», που θα δώσουν τις πρώτες τους εξετάσεις στην ικανότητα να σταθούν απέναντι στο σύνολο των συναδέλφων τους και να εφαρμόζουν αδιαμαρτύρητα «εντολές», έξω από κάθε πλαίσιο αρχών, αλληλεγγύης, ακόμα και νομιμότητας. Επιδιώκει να φτιάξει έναν επιθετικό απεργοσπαστικό μηχανισμό και όργανο επιβολής της πολιτικής της στο δημόσιο.
• Θέλει να διαλύσει τη συλλογικότητα και την ενιαία σύμβαση – μισθολόγιο στο δημόσιο, με την ιδεολογία του «ο θάνατός σου η ανέλιξή μου».
• Υπόσχεται ότι θα ανταμείψει τους απεργοσπάστες, που θα περάσουν τις εξετάσεις υποταγής, με θέσεις προϊσταμένων. Ποτέ στο παρελθόν δεν θεσμοθετήθηκε κριτήριο για την ανέλιξη σε θέση ευθύνης η συμμετοχή ή μη σε απεργία. Η διάκριση των υπαλλήλων με βάση το ποιος απεργεί !!!
• Πάνω από όλα, επιχειρεί την αποφασιστική προώθηση του νεοσυντηρητικού σχεδίου για μικρό, ευέλικτο κράτος στην απόλυτη υπηρεσία του κεφαλαίου. Με μια σκληρή δημόσια διοίκηση, με επιτελικά στελέχη-managers, προϊστάμενους-«λοχαγούς» που θα εφαρμόζουν τις αντιδραστικές αλλαγές στην παραχώρηση υπηρεσιών στους ιδιώτες, στη συρρίκνωση-συγχώνευση-κατάργηση τομέων και υπηρεσιών του δημοσίου, στα εργασιακά δικαιώματα, τις απολύσεις, την περικοπή μισθών, την υπερεργασία, την πίεση στους κατωτέρους τους για διαρκή ατομική συλλογή «προσόντων». Είναι συνέχεια αυτών που δήλωσε ο ίδιος ο Τσίπρας στις αρχές Σεπτέμβρη για «το Δημόσιο που θα ανοίγει την πόρτα στις επιχειρήσεις και στις ιδιωτικές επενδύσεις, δεν θα φέρνει γραφειοκρατικά εμπόδια…».

Η τροπολογία «αναβαθμίζει» την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ στην πιο σκληρή και συνεπή προς την ΕΕ και την τρόικα, ως προς την εφαρμογή της αξιολόγησης, απ’ όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Στην προσπάθειά της «να πετύχει εκεί που οι προκάτοχοί της απέτυχαν» δε διστάζει να τους ξεπεράσει σε αυταρχισμό, εκβιασμούς, ύπουλες και διχαστικές για τους εργαζόμενους διαδικασίες. Είναι μια πρόγευση της απόφασής της να επιβάλει με κάθε μέσο τις Μνημονιακές δεσμεύσεις και τα μέτρα που συμφώνησε με την ΕΕ και το κεφάλαιο (υλοποίηση των 113 προαπαιτούμενων, νόμος για τις απεργίες, νέες περικοπές, γενικό ξεπούλημα κλπ) για την 3η αξιολόγηση και την επίτευξη των ματωμένων πλεονασμάτων που συμφώνησε μέχρι το 2060.

Η επιμονή της κυβέρνησης και των «θεσμών» στην εφαρμογή του συστήματος αξιολόγησης, με κάθε τρόπο, αποδεικνύει τη σημασία της αξιολόγησης για το συνολικό σχεδιασμό αντιδραστικής αναδιάρθρωσης του κράτους και συνέχισης της επίθεσης στην κοινωνία και τους δημοσίους υπαλλήλους. Θα χρησιμοποιηθεί ως εργαλείο τρομοκράτησης και πειθάρχησης των εργαζόμενων, εντατικοποίησης της εργασίας, μισθολογικών μειώσεων, υποχρεωτικών μετακινήσεων, ακόμα και απολύσεων. Παράλληλα, θα παίξει κομβικό ρόλο στη διαδικασία οικοδόμησης του «επιτελικού κράτους», ενός κράτους «μικρού» για το λαό και τις ανάγκες του, αλλά πολύ μεγάλου και γενναιόδωρου για τα επιχειρηματικά συμφέρονται και τα καπιταλιστικά κέρδη.

Οι εργαζόμενοι, με τη συλλογική και αποφασιστική στάση τους, μπορούν να χαλάσουν και αυτά τα σχέδια της κυβέρνησης. Συνεχίζουμε ακόμα πιο δυναμικά την απεργία/αποχή που επαναπροκήρυξε η ΑΔΕΔΥ και οι Ομοσπονδίες.

Η καθολική συμμετοχή στην απεργία/αποχή θα υποχρεώσει να ακυρωθεί  ως κριτήριο η συμμετοχή στην αξιολόγηση για τις επόμενες κρίσεις – αν και όποτε γίνουν, καθώς μέχρι τώρα βλέπουμε μόνο αυθαίρετες τοποθετήσεις προϊσταμένων, οι οποίοι καλούνται  μάλιστα να αξιολογήσουν. Η μεγάλη συμμετοχή στην απεργία/αποχή σημαίνει ότι δε θα υπάρχουν αρκετοί υποψήφιοι για στελέχη αν δεν παρθεί πίσω το μέτρο.

Καλούνται τα στελέχη να μείνουν στην ίδια πλευρά με όλους τους εργαζόμενους στο δημόσιο και να υπερασπίσουμε όλοι μαζί την εργασία και το δημόσιο στην υπηρεσία του λαού. Άλλωστε κανένας δεν έχει δικαίωμα να επικαλεστεί τη «σωτηρία» της θέσης του, πατώντας πάνω στη δουλειά και τα δικαιώματα των άλλων και καταστρέφοντας την κοινή βάση όλων μας. ΚΑΝΕΝΑΣ απεργοσπάστης, «εφιάλτης» να μη βρεθεί για να υλοποιήσει το καταστροφικό για όλους σχέδιο της κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου και της αντιπολίτευσης. Μόνο η συνέχιση με τον ίδιο μαζικό τρόπο της απεργίας/αποχής κατοχυρώνει τη θέση όλων μας.

► Οι εργαζόμενοι να πάρουν την τύχη στα χέρια τους. Να προχωρήσουμε σε συλλογικές διαδικασίες και πρωτοβουλίες για την επιτυχία της απεργίας/αποχής σε κάθε εργασιακό χώρο στο δημόσιο.

► Με γενικές συνελεύσεις και συλλογικές αποφάσεις, με δημιουργία επιτροπών αγώνα, με συγκεντρώσεις παντού, με κάλεσμα σε όλα τα στελέχη να μην διαχωριστούν από τους άλλους εργαζόμενους, αλλά και με αποδοκιμασία και «απονομιμοποίηση» των στελεχών που θα τολμήσουν να γίνουν οι «πρόθυμοι», μπορεί να πυροδοτηθεί ένα ζωντανό και αποφασιστικό ρεύμα αγώνα σε κάθε υπηρεσία και χώρο δουλειάς.

► Η καθολική αντίσταση στην αξιολόγηση και η ήττα της κυβέρνησης να γίνει η απαρχή για μια επανεκκίνηση των αγώνων. Ξέρουμε ότι τίποτα δεν πρόκειται να σταματήσει αν δεν ξαναβγούμε οι εργαζόμενοι στο δρόμο, αν δεν εμποδίσουμε την εφαρμογή των μέτρων και δεν αμφισβητήσουμε το συνολικό καταστροφικό σχέδιο για το λαό, αν δε σπάσουμε τα δεσμά του χρέους και τα σχέδια της ΕΕ και του κεφαλαίου.

Να απαντήσουμε επιθετικά με απεργία και συγκεντρώσεις, καταλήψεις με την έναρξη του χρονοδιαγράμματος  εφαρμογής της αξιολόγησης.

Με ΓΣ να αποφασίσουμε ένα νέο απεργιακό σχέδιο κλιμακώνοντας με 48ωρη απεργία αντεπίθεσης με προοπτική και συνέχεια για να μη φτάσουν ποτέ σε ψήφιση και να μην περάσουν τα 113 προαπαιτούμενα, την ανατροπή της επίθεσης.

Να διεκδικήσουμε μόνιμες προσλήψεις, σταθερή δουλειά, αναπλήρωση των απωλειών (ξεπάγωμα των κλιμακίων, δώρα κλπ), μείωση του εργάσιμου χρόνου, σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων και της φοροληστείας  του λαού – να πληρώσει το κεφάλαιο, κρατική χρηματοδότηση δημόσιας υγείας, παιδείας, κοινωνικής ασφάλισης για ένα δημόσιο στην υπηρεσία των λαϊκών αναγκών.

ΑΔΕΔΥ Γνωμοδοτικό Σημείωμα για την τροπολογία για την αξιολόγηση

ΓΝΩΜΟΔΟΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ι. Επί του ερωτήματος. 

Μου ζητήθηκε να γνωμοδοτήσω επί του κάτωθι ερωτήματος:

«Μπορεί η συμμετοχή υπαλλήλου στην νομίμως προκηρυχθείσα απεργιακή κινητοποίηση της ΑΔΕΔΥ από κάθε διαδικασία αξιολόγησης, να εκληφθεί ως «μη εκπλήρωση της υποχρέωσης αξιολόγησης, η οποία αποστερεί από τους υπαλλήλους την δυνατότητα συμμετοχής σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης προϊσταμένων, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3528/2007 και του ν. 3584/2007 ή σύμφωνα με άλλες γενικές ή ειδικές διατάξεις«; Ομοίως, μπορεί η μη ύπαρξη «βεβαίωσης τήρησης των υποχρεώσεων για συμμετοχή στην διαδικασία αξιολόγησης» να αποτελέσει προϋπόθεση για την συμμετοχή υπαλλήλου σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης προϊσταμένων, όταν η μη εκπλήρωση των ως άνω υποχρεώσεων, οφείλεται σε συμμετοχή στην ως άνω νόμιμα προκηρυχθείσα απεργία;»

ΙΙ. Επί των εφαρμοστέων διατάξεων.

1] Το νομικό πλαίσιο, που διέπει το δικαίωμα της απεργίας. Η αποχή από συγκεκριμένα καθήκοντα, ως μορφή λευκής απεργίας.

Σύμφωνα με το άρ. 23 του Συντάγματος,

«1. Το Κράτος λαμβάνει τα προσήκοντα μέτρα για την διασφάλιση της συνδικαλιστικής ελευθερίας και την ανεμπόδιστη άσκηση των συναφών με αυτήν δικαιωμάτων, εναντίον κάθε προσβολής του, μέσα στα όρια του νόμου. 2. Η απεργία αποτελεί δικαίωμα και ασκείται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις για την διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών και εργασιακών γενικά συμφερόντων των εργαζομένων. [..]».

Σε πλήρη σύμπνοια προς το Σύνταγμα, το άρ. 19 του ν. 1264/1982 προβλέπει «1. Η απεργία αποτελεί δικαίωμα των εργαζομένων που ασκείται από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις α) ως μέσο για τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών εργασιακών συνδικαλιστικών και ασφαλιστικών συμφερόντων των εργαζομένων και ως εκδήλωση αλληλεγγύης για τους αυτούς σκοπούς [..]».

Μεταξύ των μορφών απεργίας, που αναγνωρίζονται και προστατεύονται από το Σύνταγμα και τον νόμο είναι και η μορφή της λευκής ή αφανούς απεργίας. Η λευκή ή αφανής απεργία δεν συνίσταται κατ’ αρχήν στην πλήρη αποχή από την εργασία, αλλά στη μετάβαση και παραμονή στον τόπο αυτής, καθ’ όλο τον κανονικό χρόνο και στην παροχή της εργασίας, με μείωση όμως του ρυθμού και της ποσότητας απόδοσης αυτής. Η λευκή ή αφανής απεργία στην κλασική της μορφή μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορες μορφές, όπως η επιβράδυνση του ρυθμού εργασίας και η συνεπεία αυτού μείωση της αποδοτικότητάς της, η επίδειξη υπερβολικού πλην όμως φαινομενικού ζήλου, η σχολαστική τήρηση των διάφορων κανονισμών και τυπικών διατυπώσεων της εργασίας, ώστε να δημιουργούνται δυσχέρειες και μείωση της αποδοτικότητας καθώς και η σύντομη διακοπή της εργασίας, χωρίς εγκατάλειψη του χώρου εργασίας. Μορφή απεργίας αποτελεί και η αποχή των εργαζομένων από συγκεκριμένες δραστηριότητες, όπως εν προκειμένω η αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης, όπως έχει προκηρυχθεί (ad hoc Εφ. Αθηνών 4843/2014, Μ.Π. Αθηνών 2395/2014). 

Η λευκή απεργία αποτελεί νόμιμη μορφή απεργίας, με κάποιες ιδιομορφίες σε σχέση με την κλασική μορφή. Στη λευκή απεργία οι απεργοί προσέρχονται στην επιχείρηση, προσφέρουν όμως εργασία μειωμένης ποσότητας ή απέχουν από συγκεκριμένες δραστηριότητες. Και στην περίπτωση αυτή, όμως, υπάρχει το στοιχείο της αποχής, που αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό της απεργίας. Το δικαίωμα της λευκής απεργίας νομίμως μπορεί να ασκηθεί και στο Δημόσιο, αφού κάτι τέτοιο έχει επισήμως αναγνωριστεί τόσο από την νομολογία όσο και από σειρά εγγράφων των αρμοδίων Υπουργείων.

Έτσι, με τις Εφ. Αθηνών 8384/79 και 8272/89 αλλά και με την Μ.Π. Αθηνών 920/1983 κρίθηκε, ότι η μείωση της απόδοσης των εργαζομένων (ποσοτική ή ποιοτική) ή η επιβράδυνση του ρυθμού της εργασίας -λευκή απεργία- αποτελεί μορφή απεργίας. Συνεπώς, η αποχή από ορισμένα καθήκοντα συνεπάγεται ποσοτική μείωση της απόδοσης, η οποία, κατά τα ανωτέρω, αποτελεί μορφή απεργίας.

Η νομιμότητα της λευκής απεργίας στο Δημόσιο έχει ομοίως νομολογηθεί ομοίως με την  Μ.Π. Θεσ/νίκης 344Ν/1989, η οποία έκρινε: «Σύμφωνα με τη γνώμη που επικρατεί στη νομική επιστήμη, ως απεργία χαρακτηρίζεται η από κοινού και προσχεδιασμένη αναστολή της παροχής εργασίας ικανού αριθμού εργαζομένων, που είτε ασκούν ορισμένο επάγγελμα είτε  απασχολούνται σε μια επιχείρηση, προς αγωνιστικό σκοπό και με την πρόθεση συνεχίσεως της εργασίας μετά την επίτευξη του σκοπού αυτού ή τη λήξη του απεργιακού αγώνα (βλ. και Ι. Καποδίστρια, Ερμ. ΑΚ άρθρο 652 αριθμ. 65 όπου και παραπομπές). Επίσης, σύμφωνα τόσο με την κρατούσα νομολογία, όσο και με την άποψη μέρους της νομικής επιστήμης, που το δικαστήριο τούτο θεωρεί και ως ορθή, απεργία αποτελεί και η λεγόμενη «λευκή απεργία», κατά την οποία οι απεργοί δεν απέχουν από την εργασία τους, παρέχουν όμως εργασία μειωμένης ποσότητος (βλ. Εφ. Αθ. 8092/83 ΔΕΝ 1984. 667, Εφ. Αθ. 8272/80 ΔΕΝ 1981.354 Γ. ΛΕΒΕΝΤΗ» «Εργατική Νομοθεσία» οπ. π. υπ` αριθμ. 19 αριθμ. 20-22 σελ. 296 επ.). […] . Επίσης η νομιμότητα της λευκής απεργίας προκύπτει έμμεσα και από το άρθρο 18 παράγρ. 2 Ν. 3239/55 που ορίζει ότι κατά τη διάρκεια της διαιτητικής διαδικασίας και για χρονικό διάστημα 45 ή 60 ημερών απαγορεύεται κάθε προσπάθεια των ενδιαφερομένων να εκβιάσουν ευνοϊκή γι’ αυτούς λύση της συλλογικής διαφοράς «δια διακοπής της εργασίας ή καταφανούς μειώσεως της αποδόσεως της εργασίας» (βλ. Γ. Λεβεντή όπ.π. με παραπομπές και νομολογία)»

Αντίστοιχα, η Δ. Εφ. Πειραιώς 486/1995 έκρινε «Κατά τη διάταξη του άρθρου 23 παρ. 2 του Συντάγματος σε συνδυασμό με τη διάταξη του άρθρου 19 παρ. 1 εδάφιο α` του ν. 1264/1982, απεργία είναι η συλλογική αποχή των μισθωτών από την εργασία, η οποία αποφασίζεται και κηρύσσεται από τις νόμιμα συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις τους με σκοπό τη διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών, εργασιακών, συνδικαλιστικών και ασφαλιστικών συμφερόντων των εργαζομένων και ως εκδήλωση αλληλεγγύης για τους ίδιους σκοπούς. Ενόψει τούτων, κάθε συλλογική αγωνιστική αποχή εργαζομένων από την εργασία τούς, η οποία συγκεντρώνει τα παραπάνω στοιχεία, αποτελεί απεργία. Περαιτέρω, μορφή απεργίας αποτελεί και εκείνη κατά την οποία οι εργαζόμενοι από κοινού συμφωνούν να μειώσουν την αποδοτικότητα της εργασίας προς διαφύλαξη και προαγωγή των οικονομικών εργασιακών εν γένει συμφερόντων των εργαζομένων (λευκή απεργία). Επομένως, η μη διόρθωση και η μη κατάθεση, ως εκ τούτου, εμπροθέσμως από τους αρμοδίους προς βαθμολόγηση καθηγητές της βαθμολογίας των γραπτών δοκιμίων των μαθητών εντός της προβλεπόμενης από το 4 προαναφερθέν άρθρο 39 παρ. 5 του Π. Δ/τος 294/1979 πενθήμερης προθεσμίας από του πέρατος της δοκιμασίας κάθε μαθήματος, αποτελεί μορφή απεργίας με την έννοια της μειώσεως της αποδοτικότητας της εργασίας. Και τούτο, διότι, η διακοπή της εργασίας αντί να είναι τοποθετημένη εντός του χρόνου πραγματοποιείται κατά τρόπο έμμεσο δια της ηθελημένης επιβραδύνσεως της εργασίας και της εν γένει μειώσεως της αποδόσεως αυτής. Η άποψη, ότι η ανωτέρω εκδήλωση αποτελεί μορφή απεργίας, με την προεκτεθείσα έννοια της μειώσεως της αποδοτικότητας της εργασίας, ευρίσκει έρεισμα και στο άρθρο 20 παρ. 1 του ν. 1264/1982, όπου η ολιγόωρη στάση εργασίας εξομοιώνεται προς απεργία. Συνεπώς, εφόσον η στάση εργασίας είναι και αυτή απεργία διαφέρουσα εκείνης μόνον ως προς το χρόνο διακοπής της εργασίας, συνέπεται ότι και η ηθελημένη μείωση της αποδοτικότητας της εργασίας ταυτίζεται στην ουσία προς τη στάση εργασίας, αφού εμπεριέχει κατ` ανάγκη και μείωση του χρόνου απασχολήσεως (πρβλ. Ε.Α. 6384/1979). Η αποχή των αιτούντων από τη μη διόρθωση και μη κατάθεση εμπροθέσμως της βαθμολογίας των γραπτών δοκιμίων των μαθητών, Γ` τριμήνου 1990, έγινε συλλογικά και με αγωνιστικό σκοπό, αφού η μέθοδος αυτή επιλέχθηκε ως μορφή εκ δηλώσεως της κηρυχθείσης απεργιακής κινητοποιήσεως με θεσμικά και οικονομικά αιτήματα του κλάδου των εκπαιδευτικών, η οποία αποφασίσθηκε, στις 16.5.1990, από τη Γενική Συνέλευση της συνδικαλιστικής οργανώσεως της ΟΛΜΕ, στην οποία ανήκουν και οι αιτούντες (βλ. την, από 18.5.1990, έγγραφα γνωστοποίηση της ΟΛΜΕ προς τους αρμοδίους Υπουργούς Προεδρίας, Οικονομικών, Παιδείας και Θρησκευμάτων και τα υπ’ αριθμ. 12 και 13/18.5.1990 ενημερωτικά έγγραφα του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ, με τα οποία παρέχονται οδηγίες στους καθηγητές για την υλοποίηση του απεργιακού προγράμματος και ειδικότερα διευκρινίζεται η διαδικασία για τη μη διόρθωση των γραπτών δοκιμίων), η εκδήλωση δε αυτή, συγκεντρώνοντας όλα τα εννοιολογικά στοιχεία της απεργίας, αποτελεί, κατά τα προεκτεθέντα, μορφή απεργίας, με την έννοια της μειώσεως της αποδοτικότητας της εργασίας, διότι, όπως προαναφέρθηκε, η διακοπή της εργασίας αντί να είναι τοποθετημένη εντός του χρόνου πραγματοποιείται κατά τρόπο έμμεσο δια της ηθελημένης επιβραδύνσεως της εργασίας και της εν γένει μειώσεως της αποδόσεως αυτής». Αντιστοίχου περιεχομένου ήταν και η Δ. Πρ. Θεσ/νίκης 1238/1995 αλλά και η Δ. Πρ. Σύρου 2/1992 αποφάσεις.

Αναγνωρίζοντας την λευκή απεργία ως νόμιμη μορφή απεργιακής κινητοποίησης, το ίδιο το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, εξέδωσε την υπ’ αριθμόν 2038978/4420/0022/14-06-1990 εγκύκλιό του, στην οποία αναφέρεται: «1. Σύμφωνα με τη νομολογία (8384/79 και 8272/89 αποφάσεις του Εφετείου Αθηνών και 920/1983 του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών) η μείωση της απόδοσης των εργαζομένων (ποσοτική ή ποιοτική) ή η επιβράδυνση του ρυθμού της εργασίας – λευκή απεργία- αποτελεί μορφή απεργίας. Συνεπώς η αποχή των εκπαιδευτικών από ορισμένα καθήκοντα τους, συνεπάγεται ποσοτική μείωση της απόδοσης τους, η οποία κατά τα ανωτέρω, αποτελεί μορφή απεργίας, τη λευκή απεργία (βλ. σχετικώς και ΔΙΚΠΡ/Φ9/2741/7072/3.9.86 και ΔΙΚΠΡ/ Φ9 /241 /11026/ 23.10.85 έγγραφα του Υπουργείου Προεδρίας Κυβερνήσεως)». Αντίστοιχου περιεχομένου είναι και οι υπ’ αριθμόν ΔΙΚΠΡ/Φ9/2741/7072/3.9.86 και ΔΙΚΠΡ/Φ9/241/11026/23.10.85 εγκύκλιοι του Υπουργείου Προεδρίας Κυβερνήσεως.

Εκ των ανωτέρω συνάγεται, ότι η αποχή από συγκεκριμένα καθήκοντα, όπως εν προκειμένω, έχει πλήρως αναγνωριστεί (τόσο δικαστικά όσο και διοικητικά) ως νόμιμη μορφή απεργιακής κινητοποίησης και στον χώρο του Δημοσίου.

2] Η συμμετοχή στην ως άνω απεργιακή κινητοποίηση. Συνέπειες για τους εργαζόμενους.

Όπως και ανωτέρω εκτέθηκε, η απεργία (σε οποιαδήποτε μορφή της) αποτελεί δικαίωμα των εργαζομένων, που ασκείται από τα συλλογικά όργανα αυτών, ήτοι από τις νομίμως συστημένες συνδικαλιστικές οργανώσεις. Το δικαίωμα αυτό αναγνωρίζεται και προστατεύεται πλήρως τόσο από το Σύνταγμα όσο και από υπερεθνικά-κοινοτικά νομοθετήματα.

Έτσι το δικαίωμα της απεργίας κατοχυρώνεται, στα πλαίσια της κοινής αγοράς, στο άρθρο 131 του Κοινοτικού Χάρτη των Θεμελιωδών Κοινωνικών Δικαιωμάτων των Εργαζομένων του 1989 ενώ σε διεθνές επίπεδο διασφαλίζεται μέσω της υπ’ αριθμόν 87/1948 Διεθνούς Συμβάσεως Εργασίας (για τη συνδικαλιστική ελευθερία και την προστασία του δικαιώματος οργάνωσης, κυρωθείσα στην Ελλάδα με το ν. δ. 4204/1961).

Σύμφωνα με το άρθρο 46 του Κώδικα Κατάστασης Δημόσιων Πολιτικών Διοικητικών και Υπαλλήλων και Υπαλλήλων ΝΠΔΔ (ν.3528/2007) αναγνωρίζεται και προστατεύεται αφενός η συνδικαλιστική ελευθερία των Δημοσίων Υπαλλήλων και αφετέρου το δικαίωμα απεργίας αυτών. Συγκεκριμένα, το ως άνω άρθρο προβλέπει: «Συνδικαλιστική ελευθερία και δικαίωμα απεργίας 1. Η συνδικαλιστική ελευθερία και η ανεμπόδιστη άσκηση των συναφών με αυτήν δικαιωμάτων διασφαλίζονται στους υπαλλήλους. 2. Οι υπάλληλοι μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν συνδικαλιστικές οργανώσεις, να γίνονται μέλη τους και να ασκούν τα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα. 3. Η απεργία αποτελεί δικαίωμα των υπαλλήλων και ασκείται από τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις ως μέσο για τη διασφάλιση και προαγωγή των οικονομικών, εργασιακών, συνδικαλιστικών, κοινωνικών και ασφαλιστικών συμφερόντων τους και ως εκδήλωση αλληλεγγύης προς άλλους εργαζόμενους για τους αυτούς σκοπούς. Το δικαίωμα της απεργίας ασκείται σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου που το ρυθμίζει. 4. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις έχουν δικαίωμα να διαπραγματεύονται με τις αρμόδιες αρχές για τους όρους, την αμοιβή και τις συνθήκες εργασίας των μελών τους».

Τόσο από την ίδια την συνταγματική αλλά και υπερνομοθετική αναγνώριση του δικαιώματος της απεργίας όσο και από την ρητή διατύπωση του άρθρου 46 του ν.3528/2007 προκύπτει με σαφήνεια, ότι η συμμετοχή σε απεργία, οποιασδήποτε μορφής, συνιστά δικαίωμα του εργαζομένου, προστατεύεται πλήρως από την έννομη τάξη και σε καμία περίπτωση η άσκηση ενός νομίμου δικαιώματος δεν μπορεί να ερμηνευτεί ως πειθαρχικό παράπτωμα ή να συνδεθεί έμμεσα ή άμεσα με την επιβολή οποιουδήποτε δυσμενούς διοικητικού ή άλλη μορφής μέτρου εις βάρος του υπαλλήλου, καθώς κάτι τέτοιο, θα έπληττε καίρια τον πυρήνα του δικαιώματος της απεργίας, συνιστώντας μάλιστα απαγορευμένη κατά τον ν. 1264/1982 ανταπεργία.

Ως ανταπεργία νοείται κάθε συλλογικό μέτρο, το οποίο λαμβάνει ο εργοδότης, που είτε εκφράζεται με άμεσες είτε με υποκρυπτόμενες συμπεριφορές, όπως η θέση σε διαθεσιμότητα ή η καταγγελία της συμβάσεως εργασίας, υπό την αίρεση της αποδοχής των όρων, που επιβάλλει ο εργοδότης ή η επιβολή πειθαρχικών κυρώσεων  και αποσκοπεί στο να εξαναγκαστούν οι απεργοί να παραιτηθούν από τις διεκδικήσεις τους και να απόσχουν από αγωνιστικά μέτρα (Λ. Ντάσιου Εργατικό Δικονομικό Δίκαιο Τόμος Β/ΙΙ σελ. 1003). Η ανταπεργία γενικά απαγορεύεται σύμφωνα με το άρ. 22 παρ.2 του ν. 1264/1982, χωρίς διακρίσεις είτε πρόκειται περί φανερής είτε περί υποκρυπτόμενης ανταπεργίας, έχει εφαρμογή η απαγορευτική διάταξη του άρ. 22 παρ. 2 του ν. 1264/1982.

Η παράβαση κάθε απαγορευτικής διάταξης, όπως αυτή του άρ. 22 παρ.2 του             ν. 1264/1982 καθιστά άκυρη την επιχειρούμενη δικαιοπραξία, σύμφωνα με το άρ. 174 Α.Κ., ο οποίος είναι κανόνας δημόσιας τάξεως. Άκυρη είναι επίσης, οποιαδήποτε άλλη δικαιοπραξία, που τυχόν ήθελε επινοήσει ο εργοδότης, προκειμένου να καταστρατηγήσει την απαγορευτική διάταξη ακόμα και εάν αυτή έχει νομιμοφάνεια, όπως π.χ. στην περίπτωση της ομαδικής θέσεως σε διαθεσιμότητα ή σε αργία των μισθωτών για πειθαρχικά παραπτώματα (Λ.Ντάσιου ο.α. σελ. 1004). Ομοίως, εφαρμοστέες τυγχάνουν οι ποινικές διατάξεις του          ν. 1264/1982 (άρ. 23 παρ.1 σε συνδυασμό προς το άρ. 14 παρ.2) για παρακώλυση άσκησης συνδικαλιστικών δικαιωμάτων .

Σημειώνεται, ότι, σύμφωνα με την νομολογία, μέχρι την αμετάκλητη δικαστική κρίση μιας απεργιακής κινητοποιήσεως από το αρμόδιο Δικαστήριο, αυτή διατηρεί το τεκμήριο της νομιμότητας, το οποίο καλύπτει τους απεργούς υπαλλήλους και συνεπεία αυτού καμία δυσμενής έννομη συνέπεια δεν μπορεί να απειληθεί ή να επιβληθεί εις βάρος τους εξαιτίας της συμμετοχής τους στην φέρουσα το τεκμήριο νομιμότητας απεργιακή κινητοποίηση (βλ. Ολ. Α.Π. 27/2004, στην οποία γίνεται αναφορά στο τεκμήριο της νομιμότητας, καθώς και 45/2012 Μ.Π. Ρόδου, 1124/2011 Μ.Π.Α., 3470/2012 Μ.Π. Θεσ/νίκης, 8492/2013 Μ.Π. Θεσ/νίκης, 1706/2012 Εφ. Αθηνών). Άμεση συνέπεια του τεκμηρίου της νομιμότητας της απεργιακής κινητοποίησης αλλά και του γεγονότος, ότι καθιερώνεται αποκλειστικός τρόπος κρίσης του νομίμου ή μη χαρακτήρα αυτής, δεν μπορεί το κύρος μίας απεργίας να κριθεί παρεμπιπτόντως και σε καμία περίπτωση, δεν μπορεί να κριθεί δικαστικά.  

ΙΙΙ. Επί της απάντησης, που αρμόζει στο ερώτημα, που ετέθη.

Συνεπεία των ανωτέρω είναι προφανές, ότι οποιαδήποτε έμμεση ή άμεση δυσμενής διοικητική συνέπεια ή μέτρο ή διάκριση στην υπηρεσιακή κατάσταση εις βάρος των απεργών δημοσίων υπαλλήλων, εξαιτίας της συμμετοχής τους σε νομίμως κηρυχθείσα απεργιακή κινητοποίηση, είναι αντίθετη τόσο προς το Σύνταγμα όσο και προς τις εθνικές και υπερνομοθετικές διατάξεις, που προστατεύουν το δικαίωμα της απεργίας.

Η απάντηση, συνεπώς, που αρμόζει στο ερώτημα, που ετέθη είναι, ότι η μη εκπλήρωση της «υποχρέωσης αξιολόγησης», όταν οφείλεται σε συμμετοχή σε νομίμως προκηρυχθείσα απεργία δεν μπορεί να αποτελεί λόγο αποστέρησης από τους υπαλλήλους της δυνατότητας συμμετοχής σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης προϊσταμένων, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3528/2007 και του ν. 3584/2007 ή σύμφωνα με άλλες γενικές ή ειδικές διατάξεις. Ομοίως, εάν δεν μπορεί να βεβαιωθεί η τήρηση των υποχρεώσεων για συμμετοχή στην διαδικασία αξιολόγησης, για λόγους, που συνδέονται με συμμετοχή σε νομίμως προκηρυχθείσα απεργία, αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο για την συμμετοχή υπαλλήλου σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης προϊσταμένων ή να επιφέρει οποιαδήποτε μορφή δυσμενούς (διοικητικής ή άλλης φύσεως) συνέπεια εις βάρος του.

Αθήνα, 15 Σεπτεμβρίου 2017

Με εκτίμηση,
Μαρία –Μαγδαληνή Τσίπρα, Δικηγόρος

Υπόμνημα ΑΔΕΔΥ προς τα κόμματα και τους βουλευτές για την αξιολόγηση

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ

Κύριοι-ες βουλευτές,

Στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με τίτλο «Ευρωπαϊκή εντολή έρευνας στις ποινικές υποθέσεις – Εναρμόνιση της νομοθεσίας με την Οδηγία 2014/41/ΕΕ.» έχει ενσωματωθεί τροπολογία-προσθήκη για την “αξιολόγηση” των εργαζομένων στο Δημόσιο.

Η παραπάνω τροπολογία είναι αντιδημοκρατική, αντισυνταγματική, σε σύγκρουση με τις διεθνείς συμβάσεις εργασίας 87/1948 και 98/1949, αλλά και με τις διατάξεις του Ν.1264/82 και μας γυρίζει πίσω σε μαύρες εποχές.

  Η Κυβέρνηση με την τροπολογία αυτή παρεμβαίνει στη λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος, καταστρατηγεί τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και ιδιαίτερα το δικαίωμα της απεργίας των εργαζομένων και για πρώτη φορά θεσμοθετεί ποινές και διακρίσεις σε βάρος απεργών. Το “δόγμα” της Κυβέρνησης, ότι όποιος προϊστάμενος απεργεί δεν ξαναεπιλέγεται ανοίγει θεσμικά έναν επικίνδυνο δρόμο για τις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Αλήθεια ποιο θα είναι το επόμενο αυταρχικό βήμα; Μήπως όσοι ασκούν το απεργιακό τους δικαίωμα δε θα έχουν δικαίωμα σε προαγωγές, μισθολογική εξέλιξη, ακόμα και θα απολύονται;

  Σε μια περίοδο που η Κυβέρνηση “κόπτεται” για τα δημοκρατικά και εργασιακά δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους της Ευρώπης, η παραπάνω τροπολογία αποτελεί μαχαιριά στην καρδιά των εργατικών δικαιωμάτων και παρά τις δημαγωγικές διακηρύξεις αποκαλύπτει τον αυταρχικό, αντιδημοκρατικό κατήφορο που ακολουθεί προκειμένου να περάσει την πολιτική της.

Κύριοι-ες βουλευτές,

Σας είναι γνωστό ότι η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. αντιτάχθηκε στο νόμο 4369/2016 και κήρυξε απεργία-αποχή από όλες τις διαδικασίες της «αξιολόγησης» από τις 15/3/2017.

Η συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία-αποχή που κήρυξε η Α.Δ.Ε.Δ.Υ., καθώς και οι δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις είναι της τάξης του 90%. Οι λόγοι για τους οποίους κηρύξαμε την απεργία-αποχή είναι οι εξής:

1) Η Υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης, προχώρησε τη διαδικασία της «αξιολόγησης», χωρίς καν να έχει υλοποιήσει το τμήμα του Ν.4369/2016 – νόμου που η σημερινή Κυβέρνηση ψήφισε – ως προς την επιλογή και τοποθέτηση των Προϊσταμένων, των Διευθυντών και των Γενικών Διευθυντών στη Δημόσια Διοίκηση. Επισημαίνουμε ότι προϊστάμενοι και διευθυντές που δεν έχουν κριθεί, θα κρίνουν τους υπόλοιπους κι αυτό αποτελεί ένα ακόμα στοιχείο αναξιοπιστίας της όλης διαδικασίας.

2) Η συνολική στοχοθεσία της υπηρεσίας (και κατ’ επέκταση και η ατομική στοχοθεσία) καθορίζεται από τα πάνω, από τον Υπουργό ή το όργανο διοίκησης κάθε φορέα. Οι στόχοι δηλαδή για τους οποίους θα βαθμολογηθεί ο υπάλληλος είναι καθορισμένοι, υποχρεωτικοί και άρρηκτα συνδεδεμένοι με την εφαρμογή της μνημονιακής – νεοφιλελεύθερης κυβερνητικής πολιτικής. Στο περιβάλλον του υποστελεχωμένου και υποχρηματοδοτημένου Δημόσιου Τομέα, αρκετοί από τους στόχους πιθανότατα είτε να μην είναι εφικτοί είτε να βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τις ανάγκες της κοινωνίας. Για παράδειγμα, στην υγεία, στόχος θα είναι η μικρότερη παραμονή του ασθενή στο νοσοκομείο, με σκοπό την περικοπή της δαπάνης, τη λειτουργία του νοσοκομείου με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, κι όχι την καλύτερη παροχή υπηρεσίας στον πολίτη. Αντίστοιχα, σε υποστελεχωμένες υπηρεσίες, όπως οι κοινωνικές υπηρεσίες των δήμων, είναι προδιαγεγραμμένα τα αποτελέσματα της στοχοθεσίας. Έτσι, δημόσιες δομές θα αξιολογούνται αρνητικά και θα οδηγούνται σε περαιτέρω συρρίκνωση και κατάργηση. Παράλληλα, ο εργαζόμενος θα χρεώνεται ο ίδιος την αρνητική αξιολόγηση της επίτευξης της συνολικής στοχοθεσίας και θα τον συνοδεύει σε όλο τον εργασιακό του βίο.

3) Οι πολυδιαφημιζόμενες Ολομέλειες των Διευθύνσεων και των Τμημάτων δεν έχουν αποφασιστικό ρόλο. Στο τέλους του έτους, μάλιστα, καλούνται να εγκρίνουν την έκθεση αξιολόγησης (βάσει της στοχοθεσίας) του έργου που παρήγαγαν την οποία συντάσσει ο προϊστάμενος. Η δε επίφαση της δημοκρατίας με την αξιολόγηση των προϊσταμένων από τους υφιστάμενους με ανώνυμο ερωτηματολόγιο είναι ουτοπία, καθώς οι καθημερινές σχέσεις θα αποκαλύπτουν πώς αξιολόγησε καθένας τον προϊστάμενό του, καλλιεργώντας ταυτόχρονα την καχυποψία, τη συναλλαγή και το αντισυναδελφικό κλίμα. Η «αξιολόγηση» των υφισταμένων για τους προϊσταμένους ισοδυναμεί με την αποδοχή της διαδικασίας «αξιολόγησης», άρα και του κάθε υπαλλήλου.

4) Τα κριτήρια της «αξιολόγησης» των εργαζομένων είναι σκόπιμα αόριστα και υποκειμενικά όπως «η αφοσίωση», η «επίδειξη ενδιαφέροντος», η «πρωτοβουλία», οι «καινοτομίες» κ.ά. Αλήθεια, πόσο «καινοτόμος» μπορεί να είναι ή πόσο μπορεί να «αναπτύξει τις δεξιότητες» του ο εργαζόμενος, όταν π.χ. ο μισός εξοπλισμός του εργαστηρίου του είναι χαλασμένος κι ο άλλος μισός υπολειτουργεί ή όταν μία νοσηλεύτρια έχει στην ευθύνη της 40-50 ασθενείς; Παράλληλα οι εργαζόμενοι καλούνται να αξιολογηθούν για την «ικανότητα άσκησης πολλαπλών καθηκόντων». Με την εισαγωγή αυτού του κριτηρίου, νόμιμα πλέον υποχρεώνονται να εκτελούν καθήκοντα που δεν περιλαμβάνονται στο εργασιακό τους αντικείμενο και μάλιστα βαθμολογούνται γι’ αυτά. Ταυτόχρονα, σε ένα ρημαγμένο δημόσιο αξιολογούνται για την «αναβάθμιση του εργασιακού περιβάλλοντος»!

5) Υπάρχει σύνδεση της «αξιολόγησης» με το μισθολόγιο και δημιουργία διαφορετικών κατηγοριών αμειβόμενων υπαλλήλων στον ίδιο κλάδο, αφού προβλέπεται ταχύτερη μισθολογική εξέλιξη για τους «άριστους» και αναστολή της μισθολογικής εξέλιξης για όλους όσοι αξιολογηθούν ως «ανεπαρκείς» ή «ακατάλληλοι» (άρθρο 12 Ν. 4354/2015).

6) Οι προαγωγές των εργαζομένων και η εξέλιξή τους εξαρτώνται άμεσα από τις εκθέσεις «αξιολόγησης». Οι χαρακτηρισμοί των βαθμολογημένων υπαλλήλων σε «επαρκείς», «μέτριους», «ανεπαρκείς» και «ακατάλληλους», θα συνοδεύουν το φάκελο κάθε εργαζόμενου. Επιπροσθέτως, όπως περιγράφεται ρητά σε άλλους πρόσφατους νόμους, θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανά πάσα στιγμή στον εργασιακό βίο του υπάλληλου κι από οποιαδήποτε πολιτική ηγεσία. Επίσης, όπως αναφέρεται, όσοι χαρακτηριστούν δύο συνεχόμενες φορές «ανεπαρκείς» και «ακατάλληλοι», θα δημιουργήσουν μια «δεξαμενή προβληματικών» και δυνητικά «διαθέσιμων» υπαλλήλων, βλέποντας κοντά τους την πόρτα της εξόδου.

7) Στην «Ειδική Επιτροπή Αξιολόγησης» η οποία αποτελείται μόνον από τους Γενικούς Διευθυντές και εξετάζει τις ενστάσεις των υπαλλήλων, οι αιρετοί εκπρόσωποι των εργαζόμενων συμμετέχουν χωρίς δικαίωμα ψήφου. Εδώ να σημειώσουμε ότι οι επιτροπές αυτές δεν έχουν συσταθεί ακόμα, ενώ στις αντίστοιχες εγκυκλίους περιγράφονται με τρόπο που δεν αποσαφηνίζει τα όρια μεταξύ αυτών και των Υπηρεσιακών Συμβουλίων. Πρόκειται για… καινοτόμα μορφή «δημοκρατίας»!

8) Η Κυβέρνηση, με τη Διεύθυνση Παρακολούθησης και Στατιστικής Ανάλυσης των Βαθμολογιών «Αξιολόγησης», εξασφαλίζει την εξουσία να παρεμβαίνει στη βαθμολόγηση εφαρμόζοντας το «συντελεστή διόρθωσης». Ουσιαστικά βάζει τα ποσοστά στην «αξιολόγηση» με «έξυπνο» τρόπο, αφού, για παράδειγμα, μπορεί να μειώσει τον αριθμό αυτών που έχουν αξιολογηθεί ως πολύ επαρκείς ή άριστοι υπάλληλοι (άρθρο 17 παρ.15 του Ν. 4369/2016).

9) Συγκροτείται η «Επιτροπή Ακρόασης» (σε σχέση με τη λογοδοσία, τον κοινωνικό έλεγχο κ.λπ.) που θα ασχολείται με τα αιτήματα κοινωνικών φορέων ή μεμονωμένων πολιτών. Είναι ολοφάνερο ότι όποιος ιδιώτης δεν καλύπτεται από την υπηρεσιακή απόφαση ή άποψη, ή θεωρεί ότι δεν ικανοποιούνται τα ατομικά του συμφέροντα θα καταφεύγει στην Επιτροπή στοχοποιώντας τον κάθε υπάλληλο ατομικά, αφού ισχύει η μνημονιακή ρύθμιση που αφήνει τον υπάλληλο εκτεθειμένο και υπόλογο για τις υπηρεσιακές αποφάσεις.

10) Η «αξιολόγηση» σχετίζεται και με την κινητικότητα, όπως αναφέρεται στο σχετικό νόμο 4440/2016, ο οποίος προβλέπει υποχρεωτική μετακίνηση υπαλλήλων -ακόμη κι εκτός νομού-, αρκεί ο φορέας προέλευσης να έχει κάλυψη στο ελάχιστο 50% των θέσεών του.

11) Σε συνδυασμό με το ενιαίο ψηφιακό οργανόγραμμα της Δημόσιας Διοίκησης (άρθ. 16 του Ν.4440/2016), στο οποία θα περιλαμβάνονται οι οργανικές μονάδες όλων των φορέων, όλοι οι υπηρετούντες υπάλληλοι και τα περιγράμματα των θέσεων εργασίας τους, το κράτος θα έχει πλέον τη  δυνατότητα, ανά πάσα στιγμή, να συγκρίνει, με βάση μνημονιακής έμπνευσης δείκτες, το προσωπικό των φορέων και να το αναπροσαρμόζει κατά το δοκούν. Γνωρίζουμε όλοι που οδήγησαν παρόμοιες διεργασίες στο παρελθόν.

12) Η «αξιολόγηση» δεν έχει καμία σχέση με την ανάγκη επιστημονικής, τεχνικής, επαγγελματικής στήριξης των Δημοσίων Υπαλλήλων, ώστε οι ίδιοι και οι κρατικές δομές να γίνουν καλύτερες, σύγχρονες, πιο ποιοτικές στην παροχή αναβαθμισμένων κοινωνικών υπηρεσιών για τα λαϊκά στρώματα. Δεν έχει ως σκοπό την ικανοποίηση των διευρυμένων λαϊκών αναγκών, την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών ή την εξάλειψη των αιτιών που οδηγούν στην υποβάθμιση αυτών των υπηρεσιών.

13) Οι διαδικασίες της «αξιολόγησης» στοχεύουν στην ενίσχυση της επιχειρηματικής λειτουργίας στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα υπουργεία γενικότερα επιδιώκουν να συρρικνωθούν οι υπάρχουσες κρατικές κοινωνικές υπηρεσίες. Η «αξιολόγηση» εγγράφεται στο συνολικό πλαίσιο ρυθμίσεων που στοχεύουν στην προώθηση σαρωτικών ιδιωτικοποιήσεων, στην παράδοση ολόκληρων τομέων και υπηρεσιών σε ιδιώτες, προκειμένου να ενισχύσουν την κερδοφορία τους.

14) Το θεσμικό πλαίσιο κινητικότητας – «αξιολόγησης» υπαλλήλων διασταυρώνεται με το ψηφιακό οργανόγραμμα και τα επιμέρους οργανογράμματα υπουργείων-αυτοδιοίκησης – φορέων, με τη συγχώνευση και κατάργηση ειδικοτήτων και κλάδων και συμπληρώνεται από την ιδιωτικοποίηση μέσω εργολαβιών και από τη διεύρυνση των ελαστικών σχέσεων εργασίας μέσω ΚΟΙΝΣΕΠ, «ωφελούμενων», συμβασιούχων, αναπληρωτών κ.λπ. Όλη αυτή η νομοθεσία, με την ισχύ και της προηγούμενης μνημονιακής που δεν καταργήθηκε ποτέ, απορυθμίζει τις εργασιακές σχέσεις στο Δημόσιο, πλήττει τους μισθούς και τα δικαιώματα, υποβαθμίζοντας και ακριβαίνοντας συγχρόνως τις παρεχόμενες υπηρεσίες προς τα φτωχομεσαία κοινωνικά στρώματα.

Κύριοι-ες Βουλευτές,

Είναι προφανές, ότι οποιαδήποτε έμμεση ή άμεση δυσμενής διοικητική συνέπεια ή μέτρο ή διάκριση στην υπηρεσιακή κατάσταση εις βάρος των απεργών δημοσίων υπαλλήλων, εξαιτίας της συμμετοχής τους σε νομίμως κηρυχθείσα απεργιακή κινητοποίηση, είναι αντίθετη τόσο προς το Σύνταγμα όσο και προς τις εθνικές και υπερνομοθετικές διατάξεις, που προστατεύουν το δικαίωμα της απεργίας.

Συνεπώς, η μη εκπλήρωση της «υποχρέωσης αξιολόγησης», όταν οφείλεται σε συμμετοχή σε νομίμως προκηρυχθείσα απεργία δεν μπορεί να αποτελεί λόγο αποστέρησης από τους υπαλλήλους της δυνατότητας συμμετοχής σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης προϊσταμένων, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3528/2007 και του ν. 3584/2007 ή σύμφωνα με άλλες γενικές ή ειδικές διατάξεις. Ομοίως, εάν δεν μπορεί να βεβαιωθεί η τήρηση των υποχρεώσεων για συμμετοχή στην διαδικασία αξιολόγησης, για λόγους, που συνδέονται με συμμετοχή σε νομίμως προκηρυχθείσα απεργία, αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο για την συμμετοχή υπαλλήλου σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης προϊσταμένων ή να επιφέρει οποιαδήποτε μορφή δυσμενούς (διοικητικής ή άλλης φύσης) συνέπειας σε βάρος του.

Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., με βάση τα παραπάνω, σας καλεί να καταψηφίσετε αυτήν την εκβιαστική, αντισυνταγματική και απεργοσπαστική τροπολογία, σεβόμενοι τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και τα δικαιώματα των εργαζομένων στο Δημόσιο, όπως αυτά κατοχυρώνονται από το Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας 87/48 και 98/49 που έχουν κυρωθεί με τους νόμους 4204/61 και 4205/61.

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ

ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΔΕΔΥ ΓΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

ΑΠΟΦΑΣΗ

Εκτελεστικής Επιτροπής 08.09.2017

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!!!

Συνεχίζουμε την Απεργία-Αποχή

Η κ. Γεροβασίλη νομοθετεί την απεργοσπασία

Η Υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Όλγα Γεροβασίλη, αφού δεν μπόρεσε να κάμψει, παρά τις εκφοβιστικές της εγκυκλίους, την αντίσταση των εργαζομένων στην αξιολόγηση, αποφάσισε να νομοθετήσει την απεργοσπασία.

Καθίσταται, έτσι, η μοναδική Υπουργός μετά τη μεταπολίτευση και την ψήφιση του Ν. 1264/82 που νομοθετεί μέτρα κατά της απεργίας. Συγκεκριμένα, με τροπολογία που κατέθεσε αιφνιδιαστικά στη Βουλή, σε άσχετο νομοσχέδιο, ποινικοποιεί τη συνδικαλιστική δράση, αφού δεν δίνει τη δυνατότητα σε όσους δεν συμπληρώσουν τα φύλλα αξιολόγησης, -επειδή συμμετέχουν στην απεργία –αποχή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.- να συμμετέχουν στις κρίσεις των προϊσταμένων. Η κ. Γεροβασίλη ξέχασε, μόλις πήρε την υπουργική της καρέκλα, αυτά που χθες έλεγε για την αξιολόγηση του Ν. 4250/14 και το ότι τότε στήριζε και αυτή και το κόμμα της την απεργία – αποχή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. μπροστά στην νέα κατάσταση που διαμορφώνεται, μετά την κατάθεση της τροπολογίας, αποφάσισε ο μ ό φ ω ν α τα εξής:

Καλεί τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να συνεχίσουν με μεγαλύτερη ένταση την Απεργία – Αποχή από την αξιολόγηση.
 

Καλεί τις Ομοσπονδίες και τα Πρωτοβάθμια Σωματεία να πραγματοποιήσουν Συσκέψεις και Γενικές Συνελεύσεις, όπου κυρίαρχο θέμα θα είναι η συνέχιση της Απεργίας – Αποχής από την αξιολόγηση. Στις Συνελεύσεις αυτές θα συμμετέχουν και τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. και του Γενικού Συμβουλίου. 

Συγκαλεί σύσκεψη Ομοσπονδιών την Τετάρτη, 13 Σεπτεμβρίου 2017, ώρα 11:00πμ στο ξενοδοχείο «Αμαλία» (Λεωφ. Βασ. Αμαλίας).

Θα πραγματοποιήσει κινητοποίηση την ημέρα ψήφισης της τροπολογίας από τη Βουλή.

Οι εργαζόμενοι θα δώσουν για μία ακόμη φορά μαζικά και δυναμικά την απάντησή τους στην απεργοσπασία της κ. Γεροβασίλη και της Κυβέρνησης.

Η τρομοκρατία και οι εκβιασμοί ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΟΕΔΗΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

ΑΘΗΝΑ 11 /09/2017
ΑΡ. ΠΡΩΤ. 3502

ΠΡΟΣ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΜΕΛΗ ΠΟΕΔΗΝ

Η ΠΟΕΔΗΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΑΠΟΧΗ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Οι εργαζόμενοι στην Υγεία, την Πρόνοια και το ΕΚΑΒ
ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ. ΔΕΝ ΕΚΒΙΑΖΟΝΤΑΙ

Η «αριστερή» κυβέρνηση υποτιμάει τη νοημοσύνη μας στο ζήτημα της Αξιολόγησης. «Λύσαξε» να σπάσει την καθολική συμμετοχή στην ΑΠΕΡΓΙΑ – ΑΠΟΧΗ που κηρύξαμε ΠΟΕΔΗΝ και ΑΔΕΔΥ.
Βλέπετε είναι ένα από τα προαπαιτούμενα, για να κλείσει η τρίτη Αξιολόγηση. Και η κυβέρνηση δεν παίζει με την Αξιολόγηση. Αφού δεν έδιωξε την ΤΡΟΪΚΑ, δεν έσκισε τα Μνημόνια, είπε να αλλάξει τα ονόματα των Μνημονιακών δεσμεύσεων. Τους έδωσε αριστερή ονοματολογία!!! Και καθάρισε!!!

Τώρα σκίζεται να σπάσει την απεργία – αποχή μας κατά της Αξιολόγησης.
Κατέθεσε τροπολογία προς ψήφιση στη Βουλή σε Νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με τίτλο: Ευρωπαϊκή εντολή έρευνας στις ποινικές υποθέσεις εναρμόνιση της Νομοθεσίας με την Οδηγία 2014/41/ΕΕ με την οποία επιχειρεί να εκβιάσει τους Προϊσταμένους να αξιολογήσουν τους υπαλλήλους. Προσπάθεια πανικού της κυβέρνησης.

Η τροπολογία προβλέπει ότι «οι αξιολογητές των υπαλλήλων εάν δεν εκπληρώνουν την υποχρέωση αξιολόγησης των υφισταμένων τους, δεν δύναται να συμμετέχουν σε διαδικασίες επιλογής και τοποθέτησης προϊσταμένων σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν. 3528/2007 και του Ν. 3584/2007 σύμφωνα με άλλες γενικές ή ειδικές διατάξεις».

Ουσιαστικά η εν λόγω διάταξη δεν λέει τίποτα. Είναι προσπάθεια εκφοβισμού των Προϊσταμένων. Θα πέσει στο κενό.
Με το Ν. 4369/2016 στην πρώτη κρίση Προϊσταμένων δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν τα Φύλλα Αξιολόγησης. Αυτό δεν μπορεί να αλλάξει.

Οι υπάλληλοι με την εν λόγω τροπολογία δεν θίγονται. Στοχοποιούνται οι προϊστάμενοι αξιολογητές!!! Τι είναι αυτό!!! Που στέκει!!! Πώς είναι δυνατόν στις κρίσεις να μην θίγονται σωστά οι υπάλληλοι που απέχουν – απεργούν από την Αξιολόγηση και όχι οι σημερινοί προϊστάμενοι Αξιολογητές που νόμιμα απέχουν – απεργούν;

Πώς μπορεί ο προϊστάμενος να αξιολογήσει τους υπαλλήλους που συμμετέχουν στην Απεργία – Αποχή. Να αξιολογήσει κάποιον που απεργεί – απέχει. Ο καθ’ ένας υπάλληλος μπορεί να αναζητήσει ποινικές ευθύνες από τους προϊσταμένους. Γιατί να βάλουν οι Προϊστάμενοι το κεφάλι τους στο ντορβά για το τίποτα!!!

Τα Υπηρεσιακά Όργανα κρίσης των Προϊσταμένων Οργανικών Μονάδων δεν συγκροτούνται και η σημερινή κατάσταση των αναθέσεων που είναι πολιτική επιδίωξη της κυβέρνησης, θα συνεχίζεται για πολλά χρόνια.
Δώρον άδωρον όλη αυτή η μεθόδευση της κυβέρνησης. Προσπαθεί να εκβιάσει κάνοντας μία τρύπα στο νερό.
Αν είναι δυνατόν να σταθεί νομικά η Αξιολόγηση με κρίση μόνο του Α’ ή Β’ Αξιολογητή!!! Με Φύλλα Αξιολόγησης, φωτοτυπίες, χωρίς να φέρουν τις υπογραφές των υπαλλήλων που Απέχουν – Απεργούν.
Τι νομοθετική ακροβασία είναι αυτή.

Η Απεργία – Αποχή που κήρυξε η ΠΟΕΔΗΝ με βάση το Ν. 1264/82 καλύπτει τους συμμετέχοντες υπαλλήλους, προϊσταμένους από κάθε δυσμενή υπηρεσιακή και μισθολογική μεταβολή. Ως εκ τούτω η προωθούμενη προς ψήφιση διάταξη μόνο εκβιαστική και απεργοσπαστική είναι. Δεν μπορεί και δεν θα υπάρξει καμία επίπτωση στους Προϊσταμένους.

Πρώτα η κυβέρνηση έλεγε ότι θα δώσει κίνητρα για να συμμετάσχουν οι υπάλληλοι στην Αξιολόγηση και τώρα εκβιάζει. Ωραία αριστερή κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση έχει μόνο ένα δρόμο εάν θέλει να αμφισβητήσει την ΑΠΕΡΓΙΑ – ΑΠΟΧΗ μας από την Αξιολόγηση.
Να αναλάβει την πολιτική ευθύνη και να μας πάει στα Δικαστήρια. Να επιδιώξει να βγάζει παράνομη και καταχρηστική των Απεργία – Αποχή της ΠΟΕΔΗΝ , ΑΔΕΔΥ κατά της Αξιολόγησης. Όλα τα άλλα είναι κινήσεις πανικού που δεν τσιμπάνε οι εργαζόμενοι.
Θυμίζουμε ότι τα Δικαστήρια το 2014 έκριναν νόμιμη Πράξη διεκδίκησης την Απεργία – Αποχή από την τότε Αξιολόγηση με βάση το Ν. 1264/82.

Συνάδελφοι, καμία Αξιολόγηση δεν είναι αθώα.
Στην Αξιολόγηση του έτους 2014 Νοσηλευτές με βαθμό 9,8 (άριστα το 10) στην
Αξιολόγηση, βρέθηκαν από την Θεσσαλονίκη στην Αθήνα. Όταν καταργήθηκαν έντεκα Νοσοκομεία. Η ΠΟΕΔΗΝ δεν αρέσει γιατί υπενθυμίζει το Μνημονιακό θεσμικό πλαίσιο που εφαλτήριο εφαρμογής είχε και έχει την Αξιολόγηση, κατηγοριοποιώντας τους υπαλλήλους.

Η κυβέρνηση προωθεί την ενοποίηση Νοσοκομείων. Η κινητικότητα του προσωπικού με τι κριτήρια θα γίνει; Φυσικά της Αξιολόγησης.

Η κυβέρνηση θέλει να επιβραβεύσει τους αρίστους λέει. Όταν η μισθολογική δαπάνη στο Δημόσιο μειώνεται, από πού θα βρει τα λεφτά; Φυσικά από άλλους υπαλλήλους με χαμηλή βαθμολογία. Συνθήκες κοινωνικού αυτοματισμού και κανιβαλισμού στη Δημόσια Διοίκηση.

Η κυβέρνηση θέλει να επιλέξει τους αρίστους για Προϊστάμενους μέσω της Αξιολόγησης λέει. Εδώ γελάει και το παρδαλό κατσίκι. Αλήθεια πιστεύει κανείς ότι η κυβέρνηση θέλει ανεξάρτητη Δημόσια Διοίκηση; Εάν θέλει γιατί έσφαξε στο γόνατο 800 Προϊστάμενους Οργανικών Μονάδων στα Νοσοκομεία για να βάλει με ανάθεση τους δικούς της. Στους 2.100 συνολικά Προϊστάμενους καρατόμησε 800. Και οι καρατομήσεις συνεχίζονται καθημερινά. Γιατί δεν συστήνονται τα Συμβούλια Κρίσης εδώ και επτά χρόνια για να γίνει η επιλογή Προϊσταμένων.

Οι καρατομημένοι Προϊστάμενοι θα βαθμολογήσουν τα εν λόγω Φύλλα Αξιολόγησης όχι μόνο των υπαλλήλων, αλλά και των σημερινών Προϊσταμένων με πρόσφατη ανάθεση!!!

Οι Μνημονιακές κυβερνήσεις προτιμούν την ανάθεση καθηκόντων σε Προϊστάμενους. Για την κατάληψη του κράτους όπως λέει ο κος Πολάκης.

Δεν υπάρχει σήμερα Νοσηλευτής που να μην δικαιούται το άριστα. Πολλοί όμως πράγματι αξίζουν πάνω από τα άριστα. Όλοι όμως ομολογουμένως δίνουν την ζωή τους για τον Ασθενή. Είναι δίκαιο ένα σύστημα Αξιολόγησης που θα αφαιρεί δικαιώματα από τους αρίστους και θα τα δίνει στους πιο αρίστους;

Κάποτε το έτος 2014 ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στα κάγκελα κατά της Αξιολόγησης. Τώρα ως κυβέρνηση εκβιάζει, απειλεί για να εφαρμοστεί. Εκβιάζει τους εργαζόμενους να σπάσουν την Απεργία – Αποχή. Βλέπετε είναι προαπαιτούμενο για να κλείσει η 3η Αξιολόγηση. Και ο Πρωθυπουργός είπε στη ΔΕΘ ότι θέλει η αξιολόγηση να κλείσει άμεσα. Δεν θα κολλήσει σε μια ακόμη ανεκπλήρωτη δέσμευση που εκστόμισε ως αντιπολίτευση.

Οι Προϊστάμενοι δεν μπορούν νομικά και Συνταγματικά να αξιολογήσουν υπαλλήλους που Απεργούν – Απέχουν.
Να βαθμολογήσουν Φύλλα χωρίς την συναίνεση και υπογραφή των Απεργών.
Ως εκ τούτω δεν θα το πράξουν.

ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΔΙΟΙΚΗΣΕΙΣ ΝΑ ΔΙΑΝΕΙΜΟΥΝ ΤΑ ΑΝΥΠΟΓΡΑΦΑ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΦΥΛΛΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΪΣΤΑΜΕΝΟΥΣ

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΑΠΟΧΗ.

ΔΕΝ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ. ΔΕΝ ΕΚΒΙΑΖΟΜΑΣΤΕ

ΑΣΦΑΙΡΑ ΤΑ ΠΥΡΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.

ΓΙΑ ΤΗΝ Ε.Ε. ΤΗΣ ΠΟΕΔΗΝ 

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                    Ο ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΣ                       ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ

Αρχεία

• Ανακοίνωση